13 Scarlett Platt

Ik zuchtte. Zoals gewoonlijk luisterde Cat niet naar me. Ze is echt een schatje hoor, maar soms laat ze me voelen alsof ik een domme kleuter ben. "Ik kan het niet geloven.", zei Esmé terwijl ze me ongeveer niet meer los wilde laten. "Maar hoe is dit gebeurd?", vroeg ze. "Nou, we woonden een tijdje bij Charles en ik heb geen idee waarom, maar we werden soort van half gedwongen. Toen opgegeven moment kwam er een random vampier langs en die flipte hem en vermoordde Charles en om een of andere duistere reden ons niet." Even buiten de beschouwing laten dat die random vampier een van haar 'zoons' was. "Maar, het huis is afgebrand.", zei Esmé verward. "Ja, door een lucifer en al het brandbare spul dat we konden vinden.", zei ik droog. "Maar er waren drie lichamen..." "Ja, obviously waren wij dat niet... Maar wat is er met jou gebeurd?" Ze kreeg een glimlach op haar gezicht. "Nou, ik weet niet of je het nog weet, maar toen ik tien was flikkerde ik uit een boom en brak mijn been. Ik werd toen verzorgt door een dokter die, in mijn ogen een perfecte man. Niet alleen was hij knap, maar ook keen echte heer. Nou ja, je weet hoe ongelukkig ik was met Charles later en wat er is gebeurd toen hij vond me. Hij veranderde me en we zijn altijd samen gebleven." Ik glimlachte. Ergens klonk het bijna als een sprookje. Want ik hoe graag ik het ook wilde, ik had nog nooit iemand gevonden die in de buurt kwam van mijn prins op het witte paard. "Waar is hij nu eigenlijk?" "In het ziekenhuis waarschijnlijk. Werkt Cat daar ook?", vroeg ze. "Hoezo?" "Ik dacht dat ik haar zag vanochtend, maar ik wist het niet zeker." "Nou, er is niets mis met je ogen.", zei ik vrolijk. Ik kreeg n appje binnen van Cat. Duh, er was niemand anders die mijn nummer had.

>Waar wonen de Cullens??
< Nu luister je naar me? '-,-
> Zeg t gwn please
< In het bos. Ga vanaf ons huis ongeveer vijf kilometer zuidwaarts op de snelweg, dan het bos in en gewoon het pad volgen.
> TNX

"Was dat Cat?", vroeg Esmé, totaal niet ongeduldig hoor. "Yup."