07

als ik opeens voetstappen hoor.
Verstijft blijf ik zitten. ‘doe maar rustig hoor’. Als ik die stem hoor ontspan ik meteen, het is Harry.’jeetje man, je bezorgt me nog een keer een hart aanval’. Zeg ik quasi-boos.
Hij trekt een pruillipje, ik grinnik even. ‘het is al goed’.
‘Wat doe je hier eigenlijk?’ vraagt Harry. Shit, ik kan moeilijk zeggen dat ik door hem niet kan slapen. ‘ik kon niet slapen’ zeg ik. Het is niet gelogen, ik bedoel ik kon echt niet slapen.
‘en jij?’ vraag ik?. ‘mwwa, ik ook niet echt’ zegt hij terwijl hij naast me op de bak ploft.
Zo zitten we een tijdje, in stilte naar het vuur te staren. De stilte is niet onaangenaam, maar ik voel dat ik moe word en ik leg mijn hoofd tegen Harry’s schouder. ‘ik maakte me echt zorgen weet je dat?’ vraag ik terwijl ik mijn hoofd een stukje op til en hem aan kijk.
‘waarover?’ vraagt hij. ‘over jou natuurlijk, opeens was je weg, misschien hadden de Duffelingen je wel afgemaakt en je gevoerd aan de hond van tante Margot, weet jij veel, ik bedoel maar je weet maar nooit bij jou tante en oom’ zeg ik. Hij grinnikt even maar dan is
Harry even stil. Had ik wat verkeerds gezegd?..’waarom, maakte je, je zo zorgen om mij, ik ben het maar..’ zegt Harry.
Ik ga rechtop zitten en houd mijn vinger priemend voor Harry’s gezicht, ‘Harry James Potter jij was de enige, en dan ook enige die me niet pesten met mijn..? ehhm, rare gebeurtenissen in mijn buurt, toen jij weg was had ik niemand meer om mee te praten… ‘. Dat laatste zij ik zachter dan de rest van de zin.
‘Ja, maar ik vond die ‘rare gebeurtenissen’ niet erg, want dat gebeurden ook bij mij.’zegt hij.
‘precies, en dat is ook een van de redenen dat ik je zo aardig vond, ehh , vind.’ Verbeter ik mezelf vlug.
Zo praten we nog een tijdje over dingen die we samen hebben meegemaakt, zoals die keer dat we alle ramen hadden laten barsten in het school gebouw toen we werden uitgescholden.
Of toen Harry naar zijn boek staarde omdat hij het niet snapte, en toen vloog het in de fik..
Als we niks meer weten sta ik op en loop de trap naar onze slaapzaal weer op. ’welterusten Harry’.zeg ik nog voordat ik naar binnen stap. ‘trusten’ . hoor ik Harry nog net zeggen.