If you believe - 48

Niall POV

De avond is vrij rustig. We zijn gewoon zoals altijd rustig gaan eten. Niets bijzonders eigenlijk. Het is vandaag de laatste dag. We hebben besloten om gewoon in het hotel wat rond te hangen. Want ergens naar toe gaan, zou geen zin hebben. Maar een paar uurtjes en je moet al weer weg. Na het ontbijt gaan we rustig naar de kamer. We pakken al de rest in. Alle dingen die we gisteren nog niet konden wegsteken, doen we nu in de koffer. Het is stil in de kamer. Zoals de laatste dagen. Ik ben eerder klaar dan Phaedra, dus zet ik me al in de zetel. Ik ben wat aan rommelen met mijn gsm. Even later hoor ik de kasten toegeslagen worden. Geschrokken kijk ik op. "Oeps sorry." Een beetje wankelend komt ze naar me toegestapt. "Alles oké?" Ze schudt en knikt met haar hoofd door elkaar. Ik sla mijn arm rond haar en druk haar tegen me aan. Ze neemt mijn gsm af. Een lichte grom verlaat mijn mond. Ze gaat naar Twitter en stelt een nieuwe tweet op. Iets later krijg ik de gsm terug in mijn handen. Nieuwsgierig kijk ik wat ze heeft geschreven. I will miss you sweetheart. Ik vergrendel mijn gsm weer en leg het aan de kant. Mijn armen sla ik rond haar. "Ik jou ook liefje." Ze wilt iets zeggen. Maar een krop in haar keel houdt het even tegen. Maar snel geraakt ze erdoor. "Liefje zal niet zo lang meer zijn." Ze kijkt een beetje raar naar me. Maar ik snap haar blik. Toch samen met haar woorden. Tranen komen in mijn ogen. Met alle moeite hou ik ze tegen. Wat me aardig goed lukt. Toch geraakt er een traan uit mijn oog. Eenzaam loopt ze over mijn wang. Rustig komt haar hand dichter bij mijn gezicht. Mijn hand neemt haar arm vast en begeleidt het terug naar haar lichaam. Ik probeer om niet te hard overkomen. Ze reageert niet echt en komt terug richting mijn gezicht. Deze keer heb ik geen zin om haar tegen te houden. Haar hand glijdt zachtjes over mijn wang. "Maak het niet moeilijker dan het al is." Ik klink emotieloos. Maar toch een tikkeltje gebroken. Ze kan het niet laten om nog een kusje op mijn wang te geven. Daarna haalt ze zich uit mijn greep. Ze gaat een beetje ineengekrompen in de zetel zitten.

Zayn POV

Het is de laatste dag hier. De laatste dag bij mijn meisje. We hebben er eigenlijk nog niet echt over gesproken hoe we het hierna gaan doen. Wanneer we aan tafel zitten probeer ik er rustig erover te beginnen. "Dus.. wat wil je eigenlijk hierna? Ik bedoel, met ons.." Ze kijkt op wanneer ik begin te spreken. Even is het stil. Ze staart een beetje naar me terwijl ze nadenkt over wat ze gaat zeggen. "ik weet niet goed. Misschien moeten we het gewoon laten? En kijken hoe het contact is. En hoe het gaat zonder dat we bij elkaar zijn?" Ze krijgt het moeilijk gezegd. Met veel pauzes is het uiteindelijk allemaal gezegd. Het is een teleurstelling voor me. Ik had graag iets anders gehoord. Maar ik kan haar moeilijk dwingen. Ik knik eens zachtjes om dan snel verder te eten. Ik wil niet dat ze merkt dat ik het er moeilijk mee heb. Niet dat ik dat niet wil doen of zo, maar ik wil haar niet teleurstellen. Ik wil dat ze zeker weet dat dit goed is. "Sorry." Haar stem klinkt zacht. Meelevend. Op zo'n momenten zou je willen dat je niet beroemd was. Gewoon geen verplichtingen. Maar het is nu eenmaal zo. "Het is niets. We zullen wel zien." Ik kan de teleurstelling in mijn stem niet onderdrukken. Spijtig genoeg. Wanneer alles op is, zetten we ons rustig recht. Nog een paar uurtjes en we moeten weg. We gaan naar de kamer om de rest van de koffers te maken.

Ik denk dat ik nog maar 1 hoofdstukje ga schrijven. En dan zal ik het nieuwe verhaal starten. Maar geef het even tijd. Want ik wil dat het beter is dan dit. Dit verhaal is voor mij nogal doelloos, behalve op het einde betert het. Dus ik ga nu eerst het hele verhaal goed bedenken enzo. Maar er is wel iets waar ik wat hulp bij nodig heb... En dat is de persoon waaruit ik schrijf (of hoe zeg je dat). Of is het beter dat ik gewoon alles beschrijf zonder een persoon te kiezen?Sorry trouwens dat ik in het weekend niet meer geschreven heb.. Normaal kon ik nu ook niet schrijven omdat ik moet leren, maar ach ja ;p xxxxx