060|| Back to black
Our patience will achieve more than our force.
~ Bill Kaulitz
Ik zuig op de achterkant van mijn pen. David heeft ons vier hier opgesloten, met vier pizza`s, tot er een nieuw liedje is. Niet erg effectief lijkt me, want geen van ons heeft inspiratie. Normaal kan ik zo wat opschrijven, dan schrijf ik gewoon mijn gedachtes op, maar nu…
Het lijkt wel alsof het weg is, gewoon verdwenen. Nou ja, gewoon natuurlijk niet. Maar het gaat erom dat het weg is. Ik denk dat ik wel weet waar dat door komt. Ik heb Mila al een tijdje niet gesproken. Ik mis haar. Ik mis hoe we samen zongen en vervolgens in de lach schoten.
Misschien …
Nee, Tom zou dat nooit goed vinden. Hij is er echt als de dood voor om weer gepest te worden, of dat ik weer gepest wordt. We zijn nu al niet de meest populaire mensen op school. Mensen blijven bij Tom uit de buurt omdat ze bang zijn van Dirk, en van mij. Tja, ik denk dat ze niet goed weten waar ze mij moeten plaatsen. Ik snap het wel. Ik weet zelf ook niet wat ik wil.
Ik leg mijn pen op tafel en sta zuchtend op. 'Wat ga je doen? ' Drie paar nieuwsgierige ogen kijken me aan. 'Sigaret roken, ' mompel ik en loop naar buiten.
Niemand volgt me, gelukkig. Een momentje voor mezelf kan ik wel gebruiken. Een momentje om te bedenken wat ik ga doen.
Reageer (6)
Snel verder!
1 decennium geledenx