What Did He Say?

Samen zitten we voor de tv. De telefoon is nog steeds bezig met overgaan. Maar opnemen doen we niet. Als hij naar een tijdje nog niet is gestopt staat Nikita gefrustreerd op en trekt de stekker uit de telefoon.
'Zo' zegt ze. We kijken elkaar aan en lachen dan even. Maar het lachen stopt al snel waarneer we getik tegen de ramen horen. We kunnen niet zien wat er tegen het raam tikt omdat de gordijnen dicht zijn. Maar eerlijk gezegd wil ik ook niet weten wat het is!
'Laten we maar gaan slapen ofzo' zeg ik bang. Nikita knikt. Beide gaan we naar onze slaap kamer. Maar zodra ik het ligt uit doe word ik bang. Zo ziet mijn kamer er echt angstaanjagend uit! Ik kan zo echt de hele avond niet slapen. Hmm misschien kan ik bij Nikita gaan slapen. Nee, kom op Naminé, je bent 18 godsamme. Ik ga in mijn bed liggen en probeer te slapen
-Paar Uur Later-
En hier zit ik dan in de woonkamer op de bank. Zo makkelijk was inslaap vallen dus ook weer niet. Ik zit niet met een muziek zender voor op de bank. Mijn ogen vallen haast dicht. Maar ze wagen het niet om helemaal dicht te vallen. Maar toch val ik naar een paar uur in slaap. De volgende morgen als ik wakker word heb ik een deken om me heen en ruik ik de geur van ei. Slaperig sta ik op. En zie ik Nikita bezig met eieren bakken.
'Goedemorgen' mompel ik.
'Goedemorgen' zegt ze terug.
'Lekker geslapen?' vraag ik.
'Ja hoor, jij ook op de bank?' lacht ze.
'Ja, kon eerst niet slapen maar op de bank heb ik nog best goed geslapen' zeg ik. Ze glimlacht en we ontbijten. Als we aan het afruimen zijn denk ik er ineens aan. Wat heeft die rare gast gisteren eigenlijk tegen haar aan de telefoon gezegd.
'Wat zei die rare gast gisteren tegen jou eigenlijk?' vraag ik nieuwsgierig.