Hoofdstuk 43: Zara

Als ik het berichtje verstuurd heb, kijk ik verder naar de twitcam. Liam begint te flippen. Hij roept het tegen Louis, loopt dan de kamer uit al roepend ‘Niall, Harry and Zayn!! My girl comes Friday!!’ Ik begin te lachen. Ook Louis vindt het grappig. ‘Well, I think he’s excited to see Zara. Me too. Zara, if you watch this. Please calm Liam down.’ Hij moet weer lachen. Ik zend Liam een berichtje. Om hem te kalmeren en ondertussen vraag ik Louis’ gsm nummer. Op de twitcam zie ik dat Louis het berichtje beantwoordt. Blijkbaar heeft Liam zijn gsm laten liggen. Ik sla Louis’ nummer in mijn gsm op en stuur hem dan een smsje dat ik er ook naar uitzie hem opnieuw te ontmoeten. De deurbel gaat. Ik doe de deur open en Sanne staat op de stoep. ‘Sanne! Kom erin. Ga maar direct naar boven, de twitcam is nog bezig.’ ‘Ok.’ Ze gaat naar boven. Ik ga naar de keuken voor cola en chips. ‘Heb ik veel gemist?’ vraagt Sanne als ik boven kom. ‘Het is te zien. Tot waar heb je het gezien?’ ‘Euhm.. Tot dat Louis en Liam over jou aan het praten waren.’ ‘Dan heb je veel gemist.’ Ondertussen zit Liam weer bij Louis en is hij gekalmeerd. ‘Ah ja, Sanne. Overmorgen vertrek ik naar Amerika.’ ‘O my god!! Zara. Jij gelukzak!’ ‘Ik mag naar Liam.’ ‘Voor hoelang?’ ‘Weet ik nog niet. Maar ik beloof je dat ik elke dag iets van me laat horen.’ ‘Het is je geraden!’ We kijken verder naar de twitcam. De jongens praten en doen een beetje onnozel. Dan leggen ze muziek op. Ze zingen mee en doen rare dansjes. ‘Zara, ik denk dat je vriendje eens dansles nodig heeft’, zegt Sanne al lachend. ‘Het is cute. En dat zeg ik niet omdat we een koppel zijn. Het is gewoon zo! Louis is ook aan het dansen en hij is ook cute.’ ‘Zara, eentje tegelijk!’ ‘Ik ken Louis niet eens!’ ‘I know. Maar je gaat hem leren kennen. En de andere ook. En o my god. Jij bent zo’n gelukzak!’ ‘Ja, jij hebt ook Liams nummer hoor. En niet veel fans kunnen dat zeggen!’
Morgen vertrek ik. Naar mijn Liam. Haha, ik vindt het gewoon de max dat ik DE Liam Payne ook MIJN Liam kan noemen. Ik ben mijn kleren aan het inpakken. Mijn kleedjes, rokjes, shortjes. Ook lange broeken. Topjes, T-shirts, truien. Mijn tasjes, parfum, deodorant… Alles wat je je maar kunt inbeelden. Dan komt Sanne toe. Zij vertrek vanavond naar haar dooppeter. Hij woont in Australië. Elk jaar gaat ze 2 weken op vakantie bij hem. ‘En alles ingepakt?’ ‘Ik denk het. Wat zou ik allemaal moeten mee doen? Welk weer is het in Amerika?’ ‘Ik weet het niet. Doe een beetje van alles mee.’ ‘Dat heb ik, ja. Nu nog mijn koffer dicht krijgen.’ ‘Heb je maar 1 koffer?’ ‘Oké, nu nog mijn koffers dicht krijgen.’ ‘Zo ken ik je’, lacht Sanne. Samen proberen we mijn koffers dicht te krijgen. Als dat gelukt is, doen we nog een crazy-bff uurtje. Dan moet Sanne gaan. ‘Ik ga je missen’, zegt ze en ze geeft me een knuffel. ‘Ik jou ook, meid.’ ‘Weet je al wanneer je terugkomt?’ ‘Nee, hangt van Liam en mama af.’ ‘Laat iets van je horen, lieffie!’ ‘Jij ook.’ Ik doe de deur dicht. Het is 19u30. Ik begin aan het eten. Mama zou om 20u00 thuis zijn. Net als ik het eten op tafel zet, hoor ik de sleutel omdraaien. ‘Zara? Heb jij gekookt?’ ‘Ja.’ ‘Het ruikt lekker’, zegt ze verrast. Het is waarschijnlijk de eerste keer dat ik kook. ‘Hopelijk is het dat ook’, lach ik als ik aan tafel ga zitten. ‘En Zara, zie je het zitten? Het is lang vliegen en je zal een paar uurtjes terug draaien.’ ‘Ja, ik hoop dat ik niet te veel last krijg van een jetlag.’ ‘Weet je hoelang het vliegen is?’ ‘Nee, jij?’ ‘8 tot 12 uur, denk ik.’ ‘Wow! Wat moet ik al die tijd doen?’ ‘Lezen, slapen, chatten…’ ‘Heb je internetverbinding in een vliegtuig?’ ‘Ik denk het wel, schat. Je eten is trouwens lekker. Ik wist niet dat je dat kon.’ ‘Ik ook niet.’ Ik help de tafel afruimen en we kijken nog een beetje tv. Om 22u30 kruip ik in mijn bed en ik val bijna onmiddellijk in slaap.

Ik schiet wakker. Dat was een rare droom. Het is 10u42. Ik heb nog redelijk lang geslapen. Ik sta op en ga naar de keuken. Er staat een ontbijt voor me klaar. Verse koeken, verse fruitsap en een roosje. ‘Goedemorgen Zara, geniet van je laatste dag! Ik ben thuis om 16u.’ Mijn lieve, lieve moeder toch. Ik weet dat ze het er moeilijk mee geeft. Dat ik, haar enige dochter, groot genoeg geworden ben om al alleen naar Amerika te vliegen. Ik heb wel medelijden met haar. Familie hebben we niet meer, want mijn ma was ook enig kind. Nu ik weg ga, is ze helemaal alleen. Gelukkig heeft ze een beste vriendin. Soms is het echt grappig om ze bezig te zien. Net Sanne en ik, maar dan in oudere vorm. Ik eet mijn ontbijt op en stuur een smsje naar Liam.

‘I have my plane at 8 pm Belgian time. Xx’

Ik heb nog niets van Sanne gehoord. Zou ze al zijn aangekomen? Haar vliegtuig vertrok om 22uur. Als ik de keuken heb opgeruimd en mij heb aangekleed, neem ik mijn laptop. Ik ga naar Google en typ ‘Hoe lang vliegen naar Australië’ in. Ik kom al snel aan een 20-tal uren. Ik weet het niet maar vermoedelijk zit ze dus nog op het vliegtuig. Ze zit dan al meer dan 14 uur op het vliegtuig.

‘Hey Sanne! Hoe gaat het? Zit je nog op het vliegtuig? Ik wil al vertrekken ): nog een 8-tal uurtjes! Xx’

Ik weet eigenlijk niet hoe laat het nu is in Amerika. Ik heb nog zeeën van tijd, dus zoek ik het maar op. Los Angeles dacht ik dat ik naartoe ging. GMT -8. Dus dat is Belgische tijd -9. Het is hier bijna 12 uur dus dan is het daar…. 3 uur ’s nachts! Nee..of toch? Ik hoop dat ik Liam niet wakker smste. Tevergeefs…

‘And how long do you have to fly? Xx’

Daar vraag je me wat. Google, sorry dat ik zoveel van je vraag! Vanuit Amsterdam 13 à 14 uur. Dat zal wel niet veel verschillen.

‘Sorry if I woke you. I think an hour of 13. Maybe 14. We will see. Xx’

‘It’s nothing, babe. Okay Xx. Sleep well (:’

‘Good night. Xx’

De tijd gaat maar niet vooruit. Ik besluit om naar het krantenwinkeltje te gaan. Ik naar mijn tas en kijk of ik geld meeheb. Ik doe mijn jas aan en wandel de deur uit. Ik luister naar muziek tijdens het wandelen. Plots houdt een meisje me tegen. ‘Ben jij niet Liam Payne zijn vriendin?’, vraagt ze me. ‘Euhm… Ja’, ik hoop dat ze niet hysterisch gaat beginnen doen. ‘Godzijdank! Ik heb je gevonden. Ik ben al 3 uur onderweg!’ ‘Toch niet te voet hoop ik.’ ‘Nee, met de trein.’ ‘Waarvoor heb je me nodig?’ ‘Wel, ik zou je handtekening willen vragen.’ ‘Mijn handtekening? Ben je daar al 3 uur voor onderweg?’, vraag ik verwonderd. ‘Ja. En als het niet teveel gevraagd is, wil je dan met mij op de foto?’ Ik knik van ja. Achter dat ik mijn eerste handtekening had uitgedeeld, ging ik met haar op de foto. ‘Maar waarom ik? Alle meisjes willen toch een handtekening van de jongens zelf?’ ‘Ik vind jou een toffe.’ ‘Oké, bedankt’, ik glimlach. Heb ik nu ook al fans? ‘Mis je Liam niet te veel?’ ‘Ik neem vanavond een vliegtuig naar Amerika.’ ‘Wauw! Doe ze de groetjes van me.’ ‘Tuurlijk, hoe is je naam?’ ‘Lien.’ ‘Zal ik zeker doen! Dag.’ ‘Bye!’ Ik loop verder naar het krantenwinkeltje. Daar aangekomen koop ik de Joepie van deze week, de CosmoGirl, de Hitkrant. Zelfs de Dag Allemaal, TVFamilie, Story, Humo…. Alle roddelblaadjes en boekjes waar ik in kan lezen. Dan kijk ik in het boekenrek. De Hongerspelen heb ik nog niet gelezen. Die koop ik dan ook maar. Als ik betaal, word ik op mijn schouder getikt. Ik neem de zak die de verkoopster me aangeeft en draai me om. Ik zie Stijn en Joren. Ik zeg vlug gedag en ga naar buiten. Op de terugweg halen ze me in. ‘Krijg ik al geen knuffel meer?’ vraagt Stijn. ‘Oh sorry. Tuurlijk!’ ik geef hem een knuffel. Joren staat er wat onwennig bij terwijl ik met Stijn praat. ‘Er.. Eh… Zara… Euhm…’, begint hij plots. ‘Ja?’ ik kijk verrast op. We hebben niet meer met elkaar gepraat sinds dat telefoontje (de dag achter het feestje). ‘Ik wil me excuseren’, terwijl hij dat zegt, kijkt hij naar de grond. ‘Joren, ik ben er al overheen. En je excuseert je wel een beetje laat.’ ‘Ik weet het. Hoe voel je je nu?’ ‘Ik ben gelukkig. Zoals ik al zei, ik ben eroverheen. Natuurlijk wou ik niet dat het gebeurd was. Maar ik ben gelukkig met Liam.’ ‘Je ziet hem nooit.’ ‘Ik vertrek vanavond met het vliegtuig.’ ‘Naar Amerika?’ vroeg Stijn. ‘Ja, maar nu moet ik gaan. Bye!’ ik geef Stijn nog een snelle kus op zijn wang en vertrek weer richting huis. Ik voel me hongerig. Ik kijk op mijn gsm en zie dat het al 14u15 is. Ik heb nog niet eens gegeten. Thuis warm ik een beetje soep op en terwijl ik die leegdrink, krijg ik een berichtje van Sanne.

‘Hey! Alles gaat goed, sorry voor het late antwoorden maar ik was aan het slapen. Ja ik zit nog op het vliegtuig ): Tuurlijk wil je naar jouw Liam! ‘k mis je! Xx’

Ocharme! Ze zit nog steeds op dat vliegtuig!

‘Geen probleem. Ik hou van het feit dat je jouw Liam zegt. Hij is natuurlijk van MIJ (: ‘K mis je ook hoor lieffie! Xx’

Wat moet ik nu nog gaan doen? Ik ga op Facebook en Twitter. Velen wensen me een goede reis toe. Ik bedank ze en kijk nog een beetje tv. Ook niet echt veel interessants. Ik loop naar mijn kamer en begin mijn koffers naar beneden te sleuren. De eerste laat ik vallen op de trap en hij valt helemaal naar beneden! Hij landt tegen de vaas die omvalt en in duizenden stukjes breekt. ‘Oh nee!!’ ik loop naar beneden en zet mijn koffer aan de kant. Ik haal een borstel en veeg alle stukjes bij elkaar. Ik ruim alles mooi op en draag mijn koffer naar de gang. Nu 1 koffer te gaan. En natuurlijk de zwaarste. Ik laat hem mooi trapje voor trapje naar beneden glijden. Als deze ook in de gang staat is het al 15u45. Ik vindt het grappig dat ik zolang kan doen over een paar koffers. Ik begin het huis op te ruimen, want mijn ma komt bijna thuis. Net als ik klaar ben, arriveert ze. ‘Dag schat, fijne dag gehad?’ ‘Ik verveelde me rot en ben dan maar achter boekjes gegaan.’ ‘Voor op het vliegtuig?’ ‘Nee, voor op het toilet. Tuurlijk voor op het vliegtuig!’ Het is nog 2 uur voor we naar het vliegveld vertrekken. Nu heb ik tenminste mijn ma om iets te doen. ‘Wat zullen we doen? Want ik heb geen zin om nog 2 uur in te zetel te zitten en mij te vervelen.’ ‘Stond er daar geen vaas?’ ‘Ik..Eh…’ ‘Zara?’ ‘Ik droeg mijn koffers naar beneden en ik liet de ene vallen. Toen gleed hij naar beneden en de vaas zag de grond van wel heel dichtbij.’ ‘Zara! Die vaas was een huwelijkscadeau!’ ‘Sorry, mam. Ik deed het niet expres.’ ‘Ik weet het, meisje. Maar ze was veel waard! Zowel financieel als sentimenteel!’ ‘Sorry, mama. Kunnen we nog iets leuks doen? Ik heb me al genoeg verveelt vandaag.’