05

Tevreden sta ik op een loop naar Harry toe,maar voordat ik daar aan kom komt Harry al naar me toe rennen, en ik neem hem ik een stevige omhelzing.
‘Ik heb je zo gemist’ praat ik tegen zijn schouder aan. Ik voel dat de tranen achter mijn ogen prikken. Harry ziet het ook. ‘wat is er?’ vraagt hij, terwijl hij me treurig aankijkt. ‘je was opeens weg..’ mompel ik. ‘weet ik, ik wilde naar je toe, echt waar, maar de Duffelingen lieten me niet gaan.’ Zegt hij treurig. Ik grinnik even. ‘wat is er?’vraagt hij nu verbaast. Iedereen kijkt naar ons’ fluister ik. Hij grinnikt nu ook even. ‘Niks beters te doen?!’ snauw ik. Meteen kijkt iedereen een andere kant op. ‘kom’ zegt Harry en hij trekt me mee naar de tafel, en ik ga tussen hem en de rooie inzitten. ‘dit zijn Ron Wemel en Hermelien Griffel’ stelt Harry ze voor. ‘Oké, ik ben dus Blaire’. ‘waarvan ken je Harry?’ vraagt Hermelien. ‘nou, Harry en ik waren goede vrienden maar toen ging hij weg..’antwoord ik glimlachend. Ik zie dat Ron me aan het aanstaren is. ‘kun je het zien?’. Grinnik ik. Betrapt kijkt hij weg en hij word bijna zo rood als zijn haar. Nu moet ik al helemaal lachen. ‘Maar hoe gaat het nu eigenlijk met jou, en je ouders?’’ vraagt Harry. ‘prima’ zeg ik vlug. Als we een tijdje aan het eten zijn, en het akelig stil blijft zeg ik ’wist je dat ik naar je oom en tante ben geweest toen je weg was’. En dat is heel wat voor mij, want in al die jaren deed ik geen stap daar naar binnen, of pratte ik maar tegen ze, ik vond ze doodeng. Harry spuugt zijn drinken uit. ‘sorry Marcel’ mompelt hij. ‘jij bent aan de deur geweest?!’. Ik knik als bevestiging.
‘Bij de Duffelingen?!’ ‘jahaa’ grinnik ik. ‘wow, en wat zei je toen?’. ‘Ik vroeg waar je was’.
Zeg ik. ‘en??’dringt Harry me aan om veder te gaan. ‘En toen zeiden ze dat ze geen Harry kenden, en dat ik misschien aan het verkeerde adres was. Maar ik wist 100% zeker dat ik goed was, ik bedoel, ik zag jou bijna iedere dag uit dat huis komen, hoe dan ook ik heb, je tante en oom .. een soort.. van ehh, uitgescholden?’.’dat laatste woord kwam er iets zachter uit dan bedoeld. ‘je hebt wat? Vraagt Harry met een boze blik. We kijken elkaar een paar seconden serieus aan maar barsten dan alle vier in lachen uit, Hermelien en Ron waren Blijkbaar ook aan het luisteren want ook hun zijn aan het mee lachen.
Als we klaar zijn met eten lopen we met z’n vieren naar de Griffoendor Common Room.
Als iedereen naar bed is, behalve wij vieren beginnen ze te vertellen over hun eerste 3 jaar.
En geloof me, het waren echt leuke verhalen.