Once I Had A Dream... 15

What? Bill in love with me?
De tijd verloopt maar traagjes. Enorm moeizaam gewoonweg. Er valt niets te beleven. Aline laat niets van zich horen, Evy wilt me vast even niet meer zien, Bill is misschien wat op zijn tenen getrapt en die anderen... ja, die hebben waarschijnlijk geen zin om wat te doen. Het leven is gewoon niet eerlijk. Voor mij is het leven nu vooral saai. Wat kan ik doen? Computer? Nee. Te afgezaagd. Televisie kijken? Er valt gewoon niets te zien. En voor de rest? Buiten zitten niksen? Helpt nu ook niet echt veel. Dit is gewoonweg de saaiste dag van mijn hele leven. Plots gaat mijn mobiel af. Ik spring recht en neem hem van mijn nachtkastje. Misschien is het wel Aline. Ik open het bericht en zie dan dat het van Bill komt.
‘Hey, wat was er daarstraks? Als je wilt praten, ik ben er voor je. X’ Lief is ie wel. Ik glimlach en stuur terug.
‘Hoi, ja, er was net wat gebeurt. Ik zou er graag over babbelen. Xx’ Niet te klef of wat dan ook. Gewoon goed.
‘Zal ik naar je te komen? X’
‘Oké, goed hoor. Xx’ Mijn adres stuur ik hem ook nog door. Een kwartiertje later gaat de bel. Ik sta recht en ga naar beneden. Ik open de deur en zie Bill glimlachend voor me staan.
‘Sorry voor daarstraks ik wou niet zo bot doen’, zeg ik.
‘Maakt niet uit, mag ik binnenkomen?’ vraagt hij met een lieve glimlach. Ik knik en laat hem binnen.
‘Wil je wat drinken?’ vraag ik hem.
‘Cola is goed’, antwoordt hij. Hij maakt het zich gemakkelijk in de zetel, terwijl ik achter drinken ga. Ik geef hem zijn glas cola en ga dan in de andere zetel tegenover hem zitten. ‘Vertel het eens, wat is er allemaal gebeurt?’ vraagt hij.
‘Wel, vandaag ben ik samen met Evy en Tom – niet jou broer – weggeweest…’ En zo begin ik te vertellen.
‘Wat denk je dat er met Aline is misschien?’ vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.
‘Weet het niet’, mompel ik.
‘Knuffel?’ Met open armen en schattige oogjes naar me kijken, daar kan je gewoon geen nee tegen zeggen. Ik ga naast hem zitten en geef hem een knuffel terug. Ik hoor hoe de deur opengaat en weer sluit. Ik laat Bill los. Oma kan het niet zijn, want die is naar de winkel en dat duurt meestal wel even. De enige die het kan zijn is… Aline. Ik ben ooit mijn sleutel eens bij haar verloren, ze zal hem nu teruggevonden hebben. Ik kijk naar de gang en zie hoe Aline tranen in haar ogen kijkt.
‘Ik wist het wel’, mompelt ze. Ik sta recht en kijk haar aan.
‘Wat wist je?’ vraag ik. Wat zegt ze nou allemaal? Ik snap er niets meer van.
‘Ik wist het wel, ik wist het wel’, blijft ze herhalen. Ze draait zich terug om en rent het huis uit.
‘Bill, wacht hier, alstublieft’, zeg ik, waarna ik haar achterna ren. ‘Aline! Aline, wat is er nou?’ roep ik voor de hele straat. Ze stopt en blijft staan.
‘Saphira, zie je dat dan niet?’ vraagt ze.
‘Zie ik wat niet?’ Ik snap haar niet meer.
‘Bill is verliefd op je’, zegt ze dan.
‘Bill? Verliefd? Op mij? Dat kan toch niet. Aline, doe eens serieus’, zeg ik.
‘Ik ben serieus, Saphira, doodserieus. Je zou eens moeten kijken naar de blik in zijn ogen wanneer hij naar je kijkt. De manier hoe hij praat met je. De glinstering in zijn ogen. Zie je dat dan niet?’ vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.
‘Maar, het feit dat Bill verliefd op me is, daar heb jij toch niets mee te maken?’ vraag ik haar.
‘Saphira, ik ben bang je kwijt te spelen. Ik ben bang dat je verliefd gaat worden op Bill’, zegt ze. Ik zwijg en kijk voor me uit. Dat ze zoiets denkt. Ze moet me wel erg graag zien.
‘Aline, dat gaat nooit gebeuren, dat beloof ik je’, zeg ik.
‘Beloof niets als je de belofte toch niet kunt houden’, zegt ze. Ze stapt hoofdschuddend weg. Verslagen blijf ik staan.
‘Wat is er gebeurt?’ Bills stem klinkt achter me.


Reacties?
Hier is de volgende. Ik zou het erg leuk vinden als jullie wat meer reacties achterlieten.