Edward,You'reLikeADadForMe!

Ik en Nessie barstte terug in lachen uit. “Gelukkige verjaardag, lieverds”
Hij probeerde zo en kwaad het kon onze hoofde te kussen, ik en Nessie gniffelde verder.
“Ogen toe... Jij ook Nessie... Je zei dat je je verjaardag samen wou vieren met Samii dan...”
“Ze zijn al toe” giechelde ze.
Op de hele weg naar beneden had ik zeker 10 keer geprobeerd te kijken, maar elke keer had Carlisle me door, alsof hij een alarm had dat afging als ik men ogen open deed.
“He... Samii...We hebben onze pyjama nog aan.”fluisterde ze
“Maakt niet uit, he, ruik je dat?”
“Wat... Ik ruik... OH, taart en (snif) koekjes” zei ze enthousiast
“Nee gekkie, ik bedoel ja, maar iets anders... Weerwolf”
“SETH” ze schreeuwde het uit.
Ik had moeten weten dat ze enthousiast zou zijn met Seth in haar buurt, maar ze had het moeten voorzien dat hij ging komen. Die 2 waren onafscheidelijk.
“Stil nou, straks hoort hij je.”
Ze giechelde iets wat leek op “spijt me”
Carlisle leidde ons voorzichtig de steile trap af. Edward had me vaak verhalen verteld over hoe klunzig Bella wel niet was toen ze nog mens was. Maar ik wist bijna zeker dat ik alle records al verbroken had. Gelukkig kon ik geen blauwe plekken krijgen anders zou ik een halve smurf zijn. Ik hoorde hoe Edward beneden lachte met men gedachte. Ik hield van hem... Edward... op de momenten dat ik mijn echt vader miste was hij er voor me. Net als Carlisle... maar het was anders. Als ik en Nessie jong waren vertelde hij bijna ieder avond het verhaal over hem en Bella, en voor hij de kamer uit liep kuste hij men voorhoofd alsof ik net zijn eigen dochter was en fluisterde:”Slaapwel meisjes” Tranen vulde men ogen als ik er aan dacht maar ik vermeed dat er een over men wang zou rollen. Nu was het feest...
Ik keek even door een pleetje van men ogen. Iedereen was... Alle Cullens en... Seth.
Ik zag hoe Edward met ontroerde ogen naar me keek. Ik meen het.
Hij knikte en lachte lief naar me. “he, sluiten jij.” mopperde Carlisle.
“Carlisle, we zijn geen kinderen meer!”
“Ja, dat zag ik deze morgen” lachte hij.
Ik porde in Nessie's zij en lachte zacht.
“Oké, doe nu maar open”
Voorzichtig, opende ik men ogen en bekeek de versierde kamer rond.
“Wat een verrassing” gilde Nessie op zo'n fake toon dat iedereen lachte. We wisten allemaal ze de voorbije weel detective had gespeeld en als een gek het hele huis had rond geslopen op zoek naar 'aanwijzingen'
“Er is...”
“Taart en koekjes” riepen we in koor. Als een bende wilde besprongen we het eten. “He er is chocomelk” lachte ze. Ik keerde me naar haar om en kreeg de slappe lach.
“Ze had haar hele mond vol koekjes gepropt en probeerde ze door te slikken... zonder succes.