5. Together

Zachtjes kreunde ik en opende mijn ogen. Wat was er gebeurd? De zon scheen en ik keek rond, er was niemand te bekennen. Voorzichtig stond ik op en veegde mijn kleding schoon. Ik spitste mijn oren en hoorde dat er iemand aan kwam. Het was sneller dan ik dacht want binnen paar tellen zag ik de bosjes opzei gaan. Mijn mond viel open van verbazing, dat ik zoiets moois in het bos zou tegen komen. Hij grinnikte en snel deed ik mijn mond dicht. ‘Voel je je anders’, vroeg hij nieuwsgierig aan mij. Ik dacht na en knikte even. Hij knikte terug en begon te ijsberen hij deed het minuten lang en ik werd er zenuwachtig van. Na een tijdje stond hij stil en keek me aan. ‘Je bent een vampier’ zei hij opeens. Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte maar hij keek heel serieus. ‘Hoe bedoel’, je vroeg ik zachtjes. Zuchtend ging hij op een boom stam zitten en klopte naast zich. Ik aarzelde maar toch ging ik zitten. hij begon te vertellen en ik luisterde aandachtig. Alles was erg raar en onlogisch en ik probeerde het echt te geloven. Na het vreemde ding dat ik een vampier was leefde ik ook in een andere tijd. Toen hij eindelijk uitgesproken was staarde hij me aan. ‘Geloof je me’, vroeg hij voorzichtig. Ik keek hem aan en ik kreeg een warm gevoel van binnen. ‘Ja’, zei ik zachtjes en staarde terug. Minuten lang deed ik niks en begon hem steeds leuker te vinden ook al wist ik alleen dat hij een vampier was.’Hoe heet je eigenlijk’, vroeg ik. Hij keek me lachend aan en vertelde dat hij Justin heette. ‘Ik ben rose’zei ik en lachte verlegen. Hij stond op en stak zijn hand uit. ‘waar gaan we naartoe’, zei ik. ‘We moeten gaan, je ziet het zo wel’, zei hij. Ik pakte zijn hand en samen renden we weg.