Evelyn ik mis je

Hoe ik je kreeg en hoe je weg ging...

Ik zat thuis en mijn oude pony was al weer een paar jaar weg, Ik wou zo graag weer een eigen pony en bleef maar zeuren bij mijn ouders die steeds weer zeiden Nee daphne er komt geen pony weer. Uit eindelijk keek ik dus op mijn moeders computer en zag op marktplaats dat ze wel bij pony´s had gekeken, Toen ze thuis kwam vroeg ik: ik mocht toch geen pony weer? waarom kijk je dan wel bij advertenties? Toen zei mijn moeder ik ben gewoon even aan het kijken misschien als we een goedkope zien staan dat we altijd weer kunnen kijken of je weer een pony krijgt. Toen ik dat hoorde was in natuurlijk super vrolijk en ben ik gelijk mijn laptop gaan halen en zelf naar pony's gaan kijken, Na en tijdje kwam ik bij een advertentie uit over de pony Evelyn ik zag haar foto en was gelijk helemaal verliefd. Ik liet haar zien aan mijn ouders en die zeiden nou mail dan maar of we een keer kunnen komen kijken, Toen ben ik dus gelijk gaan mailen en 2 dagen later kreeg ik reactie! de man zei dat we wel mochten komen kijken.
Maar omdat ik niet zo veel wist over waar je na moest kijken bij en pony nam ik Jacqueline mee ( een vriendin )
we kwamen daar aan maar het zag er niet heel fantasties uit, het was meer een oud krot met een weiland waar allemaal paarden en pony's in stonden.
Maar toch liepen we naar de deur en belden aan de man deed open en nam ons mee naar de pony's.
en daar stond Evelyn in een klein hok met 4 shetlanders er bij, het zag er echt zo zielig uit en ze stond er ook heel boos bij... in het eerste oog op slag vond ik haar maar niks ze was zo chagerijnig, maar toen hielt de man haar toch uit het hok en gelijkt kwamen haar oortjes na voren en werd ze een stuk vrolijker. Als eerst ging Jacqueline op haar zitten en probeerde een beetje rijden op het erf, na haar ging ik er op het zat wel een beetje onwennig maar dat veranderde snel, Mijn ouders waren ondertussen met de man aan het overleggen hoeveel hij voor haar wou hebben. Toen ik afstapte zag ik dat mijn vader en de man elkaar een hand gaven en dat was dus het teken dat ik weer mijn eigen pony had!
We gingen terug na de manege en iedereen vroeg aan mij hoe het was, ik zei het was echt leuk en mijn ouders hebben haar gekocht.
Toen liep ik naar Ilona toe en vroeg of ze direct mee kon Evelyn halen, Ze zei natuurlijk kan dat en we gingen dus weer op weg naar de plek waar ze stond.
De man was er nog en zei pak haar maar dus ik liep naar haar toe en klikte haar vast, De man keek me ongeloofwaardig aan en zei hoe deed je dat normaal rent ze altijd weg...
Ik weet het niet zei ik ze bleef gewoon staan en ik kon haar meenemen, Ik liep uit het weiland en zette haar in de trailer ze liep er zo rustig in dat ik het zelf niet eens geloofde. Toen ging de trailer klep dicht en daar ging Ilona heen met Evelyn in de trailer richting de manege. We reden achter haar aan en aangekomen bij de manege moest ik haar weer van de trailer afhalen, Ze liep snel de klep af en keek onwennig om zicht heen en begon hard te snuiven. Loop maar met haar naar binnen zeiden mijn ouders en dat deed ik dus, Toen ik binnen kwam liep iedereen gelijk naar mij toe en begon haar te aaien en mij te feliciteren. Ook mijn instructeur kwam er toen aan en bekeek haar goed, Ze zag er wel een beetje verwaarloost uit omdat haar hoeven te lang waren ze was best dun en er zat helemaal geen glans in haar vacht. Maar wij wouden en zouden er alles aan doen om dat beter te krijgen, Ik kreeg toen ook mijn kast aan gewezen waar ik al mijn spullen in kon doen. Mijn kast was eerst wel een beetje leeg omdat ik geen zadel of hoofdstel erbij kreeg toen we haar hadden gekocht, Maar Jacqueline zei dat ze nog wel een hoofdstel had met kleurtjes en die kon ik dus van haar overkopen. Maar toen moesten we nog een zadel vinden wat niet zo'n makkelijk klusje was omdat ze een hele hoge schoft had, Uit eindelijk zijn we uitgekomen bij de pegasus en daar hebben we een zadel gekocht.
We konden het zadel gelijk mee nemen maar ik kon nog niet gelijk rijden omdat ze helemaal geen conditie meer had, Ik moest de eerste weken dus heel veel trainen en dat deed ik. Elke dag van uit school en in het weekend was ik daar om haar kracht voer te geven en hij los te gooien of te longeren maar zodat ze maar in beweging was, Ik ging af en toe ook wel eens zonder zadel rijden wat eigenlijk niet mocht maar dat maakte me niks uit het was mijn pony dus mijn regels. De weken vlogen voorbij en toen mocht ik eindelijk met zadel rijden, Maar haar hoeven waren nog steeds niet bekapt dus moest ik nog steeds rustig aan doen. Ik had haar opgezadelt en ik stapte op en dacht wow wat is dit weer een goed gevoel rijden op mijn eigen pony.
toen was de dag aangebroken dat de hoefsmit kwam, Ik was niet op de manege toen ze aan de beurt was omdat ik school had maar direct uit school ben ik met mijn moeder naar de manege gegaan. Daar aan gekomen kwam mijn instructeur na me toe lopen en zei dat het niet goed ging bij de hoefsmit, Ze was al zo lang niet meer geweest dat ze doods bang was en ze had zichzelf dus losgetrokken en achter over laten vallen. Ik schrok me natuurlijk dood en liep even weg omdat ik tranen in mijn ogen kreeg en ik niet wou dat iemand dat zag, Toen kwam mijn moeder er ook weer aan lopen en zei pak Evelyn maar uit de paddock. Ik liep naar mijn kast en pakte mijn halster en halstertouw, En ik rende heel snel naar Evelyn toe om te kijken hoe het met haar ging. Ik kwam bij de paddock en ze zag er gelukkig goed uit en haar hoeven ook! het enige nadeel was dat haar hoeven onder de blauwe plekken zaten.. Mijn instructeur zei ook dat ze een paar dagen tot een week wel kreupel zou kunnen lopen omdat ze korte hoeven niet gewent was, Maar dat was gelukkig niet het geval ze was gelijk weer heel vrolijk en deed van alles en ik kon al snel weer rijden. In de les ging het ook super goed met haar ik sprong ook met haar in de spring lessen en dat deed ze ook super goed, ik kon ook hoger met haar springen dan dat iedereen had gedacht. De dagen om mijn lessen heen reed ik vrij met haar in de bak of in het weiland, En als ik in het weiland reed en ik sprong aan in gallop liet ik de teugels los en haar super hard rennen, En ik fluisterde dan zacht in haar oor wat ben ik blij dat ik jou heb. En zo ging het heel vaak, Ze kwam ook in een paddock met andere paarden dat ging eerst super goed! Ze zag er ook super goed uit haar vacht glansde weer en ze was weer aangekomen, Maar toen ze in de paddock met de andere paarden stond ging het weer slechter ze werd altijd weg gejaagt bij het eten door de rest. Daarom moest ik nog vaker naar de manege om haar elke dag bij te voeren met 1 kilo bix en een halve kilo musli, Door het bij voeren ging het wel weer en stukje beter maarja het kon altijd beter. Zo ging het de hele tijd door en door, Toen kwam de dag dat we op vakantie gingen en Evelyn werd een beetje ziek.. We hebben toen met Ramona afgesproken dat ze 3 week in het land kon staan en daar haar rust vinden. Toen we op de camping waren kreeg ik elke dag een smsje van Ramona hoe het ging, Daar was ik wel super blij mee. Na die 3 week vakantie gingen we weer naar huis en ik keek er heel erg na uit om Evelyn weer te zien, We waren nog geen 5 minuten thuis of ik sprong al op de fiets en fietste zo hard ik kon naar het weiland waar ze stond. En daaar stond ze weer heel wat opgeknap een heel wat aangekomen, Ik wou naar de toe maar dat kon jammer genoeg niet. Een paar dagen nadat we terug waren werd ze weer opgehaald en ging ze weer naar de manege ze was weer heel onwennig en schrok van veel dingen, Dat was na een paar dagen trouwens wel weer over. Maar in de tijd dat we op de camping waren was mijn vader gebeld door de zaak dat het niet goed ging en het was dus al bekend dat hij ontslagen zou worden, Alleen we wisten niet hoelang het duurde.
in de tussentijd ben ik nog wel gewoon met haar in de lessen blijven rijden, En we gingen een van de lessen op buitenrit. Het was echt een geweldige buitenrit tot op het laatst we reden in gallop terug naar de manege en ik kon haar niet meer houden, Ze vloog er keihard vandoor op een pad met allemaal gaten en in een van de gaten is ze dus gaan staan... ik klapte naar voren en ze de grond dichtenbij komen en voor ik het wist lag ik met een harde klap op de grond, Ik had pijn veel pijn maar ik liet het niet merken en toen zag ik Evelyn op me afkomen. Ik rolde weg en ze viel naast me neer.. Gelukkig stond ze snel weer op en ging in draf er vandoor. Een paar meter verderop stond ze stil en begon ze te eten, Ik liep naar haar toen en er werd mij gevraagt of alles goed ging. Ik had natuurlijk heel erg pijn maar ik liet het niet merken en zei jaa het gaat wel en ik stapte weer op, Aangekomen op de manege heb ik der afgezadelt en ben ik haar been gaan koelen, Haar been was dik en ik dacht dat het gebroken zou zijn maar dat was gelukkig niet zo ze had alleen heel erg spierpijn.
Na weer een paar weken kwamen wij thuis en zat mijn vader ook thuis, Dat was niet normaal dus ik had al door dat er iets niet goed was. We kwamen binnen en mijn vader zei het is over de zaak is falliet dus ik heb geen werk meer.. en dat betekend dat Evelyn dus ook weg moet. Toen ik dat hoorde ben ik huilend naar boven gerent en daar heb ik meer dan een half uur liggen huilen omdat ik haar niet kwijt wou...
Mijn ouders kwamen boven en begonnen me te troosten, Een paar dagen later heb ik dus zelf een advertentie op marktplaats gezet... De zelfde dag nog kreeg in een bericht van iemand uit Friesland, Ik vond het helemaal niks dat het zo snel ging maar ik heb toch maar een mail terug gestuurd, Die zelfde week nog kwamen de mensen kijken het waren hele lieve mensen en in had een goed gevoel. Het meisje heeft nog op Evelyn gereden en vond haar ook geweldig. Toen vroeg haar moeder of ik er nog even op wou laten zien wat ze allemaal kon en dat deed ik, Ik had ook nog een sprongetje met haar gemaakt. Maar omdat haar been zo'n harde klap heeft gehad en ze dus spier pijn had liep ze niet zo makkelijk en dat zag de vrouw blijkbaar.
Ze gingen weer weg en zei we laten wel horen als je een besluit hebben genomen, De zelfde avond nog stuurde ze een mail dat ze haar toch niet wouden kopen omdat ze dachten dat ze kreupel was ( maar dat was niet zo )
Ik was natuurlijk super blij dat ik haar nog even kon houden, Een paar dagen laten kreeg ik weer een mail van iemand die best dicht bij woont. Dat vond ik al een stuk prettiger en we lieten de mensen komen, De kinderen hebben zonder zadel allemaal een rondje op haar gereden en vonden het geweldig. Deze mensen gingen ook weer weg en zeiden we laten het horen als we een besluit hebben genomen. Ik ging toen ook naar huis en ben nog wat boodschappen gaan halen, Toen ik terug kwam en de achtertuin in liep zei mijn moeder ik ben net gebelt door die mensen en ze willen Evelyn kopen... Aan de ene kant was ik natuurlijk super blij dat ze dicht bij bleef maar ik wou haar nog steeds niet kwijt.
Maar ik kon er niks tegen doen, Dus mijn moeder heeft die mensen terug gebelt om een afspraak te maken wanneer ze haar kwamen ophalen. De dag van vertrek kwam steeds dichter bij en elke dag bleef ik zo lang mogelijk bij haar om haar nog vast te kunnen houden. Toen kwam de avond voor ze werd opgehaald ik ben op de manege gebleven tot dat hij dicht ging, Ik heb nog een half uur in de regen bij haar gezeten en wou haar niet loslaten. Uit eindelijk moest ik dus weg dus ik ben huilend de manege af gegaan...
Sochtends ben ik op bed blijven liggen en mijn ouders zijn naar de manege gegaan, Ik wou en mocht niet mee omdat ik anders weer zou gaan huilen en dat wou me moeder niet, Ik keek op de klok en de afgesproken tijd was al verstreken dus ik dacht dat ze al weg was. Maar toen werd ik gebelt door mijn ouders de mensen er nog niet waren dus eerst was ik blij, Ik dacht yes ze gaat nog niet weg!
Een kwartier laten had ik nog niks weer gehoord van mijn ouders dus ik belde mijn vader en vroeg is ze al opgehaald? Ja zijn mijn vader en direct op dat moment kwamen alle emotie's eruit tranen stoomde over mijn wangen, Het was niet meer bij te houden en zo heb ik dus weer een heel uur gezeten. mijn ouders kwamen thuis en ik liet niet merken dat ik had gehuild...
Ik had die mensen nog gemailt of ik Evelyn wel af en toe mocht zien, Ze stuurden een mail terug en zeiden tuurlijk mag je komen kijken. Daar was ik natuurlijk super blij mee! Een paar maanden nadat ze weg was ben ik naar ze toe gegaan om haar weer op te zoeken, Ik was natuurlijk super blij om haar weer te zien. We liepen het erf op en de kinderen leiden me naar het weiland, En jahoor daar stond ze mijn lieve pony. Ze had niet door dat ik er was dus ik zei zachtjes Evelyn? ze keek gelijk op en liep ik een rechte lijn naar me toe en legde haar hoofd op mijn schouder...
Ik begon weer te huilen het was zo mooi moment die ik nooit meer zal vergeten, Ik nam haar mee naar de stal en begon haar te poetsen en op te zadelen. Ik mocht nog rijden in het weiland en het was zo'n goed gevoel weer op men lieve paardje te zitten. Na een uur moesten we weer weg en ik nam afscheid weer met tranen in mijn ogen.
En tot op de dag van vandaag zie ik haar nog wel eens staan in het weiland, Ik moet die mensen nog weer een keer mailen of ik weer langs mag komen. Dat zou me echt goed doen...
En elke minuut van de dag heb ik het er nog steeds moeilijk mee, Zodra er ook maar weer iemand over haar praat begin ik weer te huilen. De pijn dat ze op deze manier weg moest zal nooit verdwijnen en ik blijf van der houden zo lang ik leef.