03

Oké twee grote deuren, denk ik bij mezelf.
Ik hoor al heel veel mensen praten, het doet pijn. Snel sluit ik me af, oké Blaire, dit kun je. Denk ik bij mezelf. Maar ik moet wel een beetje zelfverzekerd overkomen.
Dus doe ik mijn mantel af en doe mijn donker goudkleurige krullen goed, en kijk nog even snel naar mijn make-up. Oké daar gaan we dan. En ik klop op één van de grote deuren. Volgens mijn tante waren ze altijd open, het zal wel. ‘ah, waar zal je onze nieuwe leerlinge hebben, ik ga niet zeggen hoe ze heet, ik vind dat ze dat zelf mag doen.’ Hoor ik de stem van volgens mij Perkamentus. Ik ‘open’ mijn gehoor, ik was eigenlijk wel benieuwd naar wat ze van mij vonden op het eerste gezicht. Soms best handig dat gehoor.
‘Lets do this’ denk ik en ik gooi de deur open.
‘wauw’, wie is dat’ ,’ik hoop dat ze bij ons komt’. Zijn de dingen die ik opvang. Dan valt mijn oog op Harry, maar ik vermijd oogcontact, hij mag me NOG niet herkennen. De roodharige vriend van Harry kijkt me met open ogen aan en mompelt iets in de zin van ‘wow, ze is wel knap’ tegen Harry . ik grinnik even. Met gehaaste passen loop ik veder.
Als ik voor in de zaal ben aangekomen geef ik Perkamentus een hand. ‘wil je, je eerst voorstellen en dan ingedeeld worden?’ vraagt hij terwijl hij onder zijn ronde brilletje door kijkt. ‘ja, is prima’ . antwoord ik. ‘ga je gang’ en hij maakt een hand gebaar dat ik kan beginnen.
Zelfverzekerder dan ik ben gooi ik mijn haar naar achten en ga een paar stappen naar voren.