No ordinary fairytale

De lessen waren eindelijk gedaan. De studie ging door tot 5uur en als je huiswerk dan nog niet af was moest je dat maar in je kamer doen... gelukkig ka ik redelijk snel al mijn oefeningen maken. "Wat zou het leuk zijn als ik ook zo'n goed geheugen had...." zuchtte anne toen ze zag dat ik al mijn lessen al had geleerd. "Ik moet zeker 2uur studeren voor dat domme hoofdstuk van Frans. Saphrina? Tu peux m'aider s'il vous plaît?" Ze keek me met puppy ogen aan. "Ik kan tegen puppy ogen anne. En dat weet je. Maar oké." ik pakte mijn samenvatting en gaf die aan haar. Er stond vanalles bijgeschreven zodat ik het makkelijk kon onthouden. Toen de bel ging die aangaf dat de studie gedaan was trilde mijn GSM.
"Meri!! Help meeeh!! Ik heb een sms van DANIËL !!!" gilde ik terwijl ik naar Meridith rende, wild zwaaiend met mijn gsm. "En ?? Wat zegt hij?" Ik kijk Meri aan. Ze kijkt blij maar tegelijkertijd ongerust. "Is er iets? Je kijtkt.. ongerust?" "Ah..! Neenee. Wat staat er in de sms?" Ik toonde sms. Dan wou met me afspreken. ('Dan' is zijn bijnaam ookal wilt hij dat totaal niet! Ghaha) "Ik ga hem gewoon weg dumpen! Ookal zou ik zooooo graag gaan ... Maar ik kan niet. Hij brak mijn hart al eens..." "Ja nadat je dat van hem een paar keer had gebroken." we lachten even bij het herrinneren van die tijd. Toen was ons leven nog best zorgeloos.