Last 22.

Voorzichtig liep ik naar het kastje en legde mijn hand op de klink. Ik keek weer naar Harry voor zekerheid en die kreeg ik. Voorzichtig trok ik aan de klink en opende het kastje. De lucht in mijn keel bleef hangen en ik voelde hoe het opeens een paar graden afkoelde in de ruimte. Ik voelde hoe het bloed uit mijn gezicht weg liep. Het zou niet veel schelen of je zag geen verschil meer tussen het geverfde witte kastje en mijn gezicht.
‘En?!’ riep Harry ongeduldig. Niall en Liam stopten met discussiëren en keken mijn kant uit. Liam’s mond viel open toen hij zag dat ik het kastje had open gemaakt. Hij keek mij kwaad en hoofdschuddend aan, maar in zijn ogen kon ik lezen dat hij eerder nieuwsgierig was dan kwaad.
‘W-wat zit er in?’ vroeg Niall voorzichtig terwijl hij een stap in mijn richting deed. Ik kreeg een gevecht met mezelf, moest ik nou vertellen wat er lag of niet. Na nog eens goed rond te hebben gekeken en hun gezichtsuitdrukkingen te hebben bestudeerd koos ik toch maar voor het eerste. Ik bukte voorover en greep in het kastje. Mijn hand raakte het papiertje aan en een onprettige rilling ging door mijn lichaam heen. Toen ik het briefje te voorschijn haalde werd het doodstil in de kamer. Iedereen hield zijn adem in en keek angstig maar toch ook nieuwsgierig naar het briefje.


You guys aren’t that good with looking out for eachother, are ya?
You know what…
I’m going to be nice today.
Take a look in the fridge…

Onze monden stonden open en vragend keken onze ogen naar het briefje. Mijn hoofd zat bomvol vragen, maar de vraag die het meest voor kwam was toch wel de vraag wat er in de koelkast zat. Ik keek even rond en zag dat ze nog altijd in shock naar het papier in mijn hand staarden. Mijn hand begon te gloeien en al snel liet ik het los waardoor het langzaam op de grond dwarrelde. Het blaadje leek met zijn rug naar boven op de grond te landen totdat een plotselinge windvlaag het blaadje om draaide. Ik draaide mijn hoofd om naar achteren en onderzocht de koelkast. Van buiten leek er niets raars of anders aan het koude ding. Ik zette een paar stappen dichterbij, maar stopte direct toen ik een hand op mijn schouder voelde. Raar genoeg schrok ik niet door de plotselinge aanraking. Ik vond het zelfs fijn.
‘Lou niet doen’ klonk Harry hees in mijn oor. Het voelde zo goed om hem dichtbij te hebben en zijn stem te horen. Zijn hand maakte even een cirkeltje op mijn schouder waarna hij zijn hand van mijn schouder af haalde. Ik zuchtte even teleurstelt ik moest echt stoppen om zo over Harry te denken. Hij bedoelde het niet zo op de manier waarop ik het gewild had.
‘Waarom?’ vroeg ik hem terwijl ik me omdraaide om zo in zijn prachtige groene ogen te kunnen kijken.
‘Ik wil niet dat je in gevaar bent’ klonk Harry op een schattig toontje. Ik kon me niet meer in houden en wilde eerst mijn lippen op de zijne drukken, maar ik wist nog snel mijn beweging om te zetten naar een knuffel. Dit plotselinge gevoel overviel me een beetje. Waarom wou ik toch zo vaak bij hem zijn? Hem aanraken en zoenen?
‘We doen het anders wel samen’ onderbrak ik mijn eigen gedachten. Ik voelde hoe Harry zijn warme adem tegen mijn schouder uitblies en daarna zachtjes knikte. Ik verbrak de omhelzing en draaide me terug om naar de koelkast. Harry’s hand gleed in de mijne en ik kneep er even in.
‘Laat me niet los’ piepte Harry angstig. Arme jongen hij kon niet eens horror films kijken laat staan in er eentje zijn, want ja hoe wilde je dit anders beschrijven? Ik pakte Harry’s hand nog wat steviger vast als teken dat ik hem niet zomaar zou laten gaan. Ik vouwde mijn hand om de koelkast klink. Waarom deden we dit ook alweer? Zonder er verder over na te denken gaf ik een ruk aan de koelkastdeur die kraken open ging. Snel liet ik de koelkast klink los en sprong ik achteruit waarbij ik Harry met mij mee trok. Een klein schrik geluidje ontsnapte uit Liam’s mond toen er iets uit de koelkast viel. Met een klap lande het op de grond en het was verpakt met een dun laagje ijs. Toen ik goed keek herkende ik het. Of eerder gezegd hem.
‘Zayn!’ schreeuwde Niall die meteen op hem afrende en naast hem neer knielde. Ik ademde, nog altijd in shock, gespannen in en uit. Bang voor wat er mis zou zijn met Zayn. Liam rende snel naar de bank toe en trok de deken wat op de bank lag ervan af en snelde naar Zayn toe. Liam drukte de deken dicht tegen Zayn aan zodat hij het wat warmer zou krijgen.
‘Ademt hij nog?’ wist ik hees uit te brengen. Ik werd aan gestaard door drie paar ogen. Harry boog zich nu ook naar Zayn toe en voelde aan zijn pols.
‘Zwakke hartslag’ zijn stem klonk hees, maar toch kon je opluchting in zijn stem horen. Hij leefde nog, met de nadruk op nog.
‘En hij ademt ook nog’ riep Niall nadat hij voor Zayn zijn mond had gehangen. Ik ademde langzaam uit om zo de spanning wat los te kunnen laten. Liam schudde zachtjes aan het lichaam van Zayn.
‘Leg hem op de bank’ commandeerde Liam ons. Harry en Niall pakte Zayn vast en droegen hem naar de bank. Na Harry te hebben na gestaard wist ik mijn ogen van zijn rug af te halen en richtte ik me weer op de koelkast de nog altijd wagenwijd open stond. Net toen ik op het punt stond hem dicht te doen zag ik een briefje liggen.
‘Nee niet weer’ mompelde ik.

He was lucky this time.
You all where.
But the question is, is he lucky enough?
Or will he give up and die?

Sorry voor het lange wachten!!!!! Mijn Q. was gecrashed en die leeft nu weer sinds een week, en ik had het een beetje druk met school . Ik beloof jullie dat ik wat vaker ga schrijven! En bedankt voor jullie abo's te houden en niet te hebben verwijderd omdat het zo lang duurde, jullie zijn top!!!!!