De ogen

Ik lig naar het plafond te staren. Het was een rare avond. Leah en Ivan vonden Amy een leuke meid en ze heeft tot laat bij ons gezeten. Na het gesprek over waarom ze weg was gegaan, hebben we het alleen nog maar over leuke dingen gehad. Amy probeert het echt weer. Ze heeft er echt spijt van. Toch kan ik haar moeilijk vergeven. Het was een leuke avond en uiteindelijk zal ik haar wel vergeven, maar ze moet er voor vechten. Ik draai me om en kijk naar mijn deur. Hij staat op een kier, zoals altijd. Ik hoor voetstappen richting mijn deur komen. Ik ken ze onderhand. Lichte voetjes komen mijn kamer binnen. Ze lopen richting mijn bed en daar stopt ze. ''Ginn, mag ik bij je komen liggen?'' Ik schuif op, zodat Britt bij mij in bed kan komen liggen. ''Natuurlijk.'' Ik sla de deken over haar heen. ''Ik had een nachtmerrie.'' Fluisterd ze.''Wil je er over praten?'' Ze draaid haar hoofd naar me toe. Haar ogen glinsteren, zelfs in het donker. ''Ik raakte jou kwijt.'' Ik doe mijn armen om haar heen en fluister terug.''Je zal me nooit kwijt raken. Dat beloof ik je je.'' Ze legt haar hoofd op mijn schouder. Na een paar minuten hoor ik haar ademhaling rustiger worden. Ik sluit ook mijn ogen en luister naar de ademhaling van Britt.

''Ginny.'' Het is een fluistering, maar toch hard genoeg om me uit mijn ondiepe slaap te halen. ''Ja?'' Britt pakt mijn hand en stapt uit bed. ''Ik kijk even op mijn wekker en zie dat het 9.00 is. Ik kom ook en bed en trek snel een jogging broek aan en een trui. ''Kom Britt, gaan we eten.'' We lopen naar de keuken en Ivan en Leah zitten daar ook al. ''Hee meisjes.'' Ivan is in een vrolijke bui vandaag. ''Hee Brit, heb je bij Ginn geslapen vanacht?'' Britt knikt. Ik vul haar aan. ''Ja, ze kwam gisteravond naar me toe en vertelde dat ze een nachtmerrie heeft gehad.'' Britt knikt weer. ''Ik droomde dat ik Ginny kwijtraakte.'' Leah omhelst haar dochter. ''Natuurlijk raak je haar nooit kwijt.'' Daarna komen de andere dochters binnen. Emma en Isa gaan aan weerskanten van Britt zitten. Ik pak ook een broodje en een kop thee, Tijdens het ontbijt is Emma vooral aan het woord. Iva die kijkt een tijdje naar me voor hij zijn vraag steld. ''Je hebt niet veel geslapen of wel?'' Ik kijk hem alleen maar aan. ''Het komt door Amy he? Je hebt weer liggen denken vanacht.'' Ik knik. ''Ik kon haar maar niet uit mijn hoofd krijgen. Hoe heeft ze kunnen denken dat ik kwaad op der zal worden? Ze had het me moeten vertellen.'' Ivan knikt. ''Je kan wel aan haar merken dat ze nog steeds je vriendin is. Anders had ze hier ook niet geweest gisteren.'' Daar heeft die gelijk in. ''Ja. Daar ben ik ook zeker heel blij mee.'' Hij haalt even zijn hand over mijn wang voordat hij verder eet. Ik neem mijn laatste hap van mijn broodje. Pak dan mijn kop thee tussen mijn handen en laat mijn handen opwarmen. Daarna staat de een na de ander op om zich aan te kleden. Ik doe dat ook. Ik kies voor een half lang spijkerrokje met een geruite panty. Daar op een zwart shirtje en een het geruite vestje wat bij de panty past. Mijn lage zwarte laarsjes doe ik eronder. Ik loop terug het huis in en zie dat de andere al klaar zijn. Het is zaterdag en ik hoef niet te werken. We gaan met ze allen een dagje naar een pretpark. Emma, Britt en Isa staan al te spingen. Isa rent op me af en spingt in mijn armen. Ik neem haar me naar de bank en gooi haar daar neer. Ze schiet in de lach en roept: ''Nog een keer!'' Ik lach met haar mee. ''Straks, eerst moet je je schoenen en je jas aan trekken.'' Zo snel ze kan doet ze wat ik zeg. Ik pak ook mijn jas en trek hem aan. Ik pak mijn tas van tafel en hang hem over mijn schouder. Daar komt ze alweer aan rennen. Ik vang haar soepel op en gooi haar, omdat ze dat zo graag wil weer op de bank. Weer lacht ze. Ik moet altijd lachen van haar lach. ''Iedereen klaar?'' Ivan staat bij de deur. Ik vang Isa weer op en loop achter Ivan aan naar de auto. Isa gaat op mijn schoot zitten en Emma en Isa volgen me de auto in. De rit ging snel. Isa en Emma waren vooral aan het woord. Bij het petprak zoekt Ivan een plek zo dicht mogelijk bij de ingang van het park. Gillend rennen de kinderen naar de ingang. Ik roep ze bij me als we bij de ingang staan. ''Jullie gaan goed luisteren. Begrepen?'' Ivan kijkt ze streng aan. Ze geven alle drie hun toestemming. En dan kijkt hij naar mij. Ik kijk glimlachend terug. ''Jij ook, he madam?'' Ik probeer een wenkbrauw op te trekken, maar het mislukt. Ivan schiet in de lach vanwege mijn mislukte poging. We sluiten aan in de gelukkig niet zo'n lange rij. Britt pakt mijn hand vast. ''Ik wil als eerste met jou in de achtbaan, Ginn!'' Natuurlijk wilde Emma en Isa dat ook. ''Rustig, jullie komen allemaal een keer aan de beurt.'' Mijn hand die nog vrij was word vast gepakt door Isa. gelukkig waren we snel aan de beurt. De meisje waren door het dolle heen. Ik loop glimlachend achter de meisjes aan die voor me uit rennen. Ivan en Leah lopen ook te glimlachen. ''Hier in, we willen hier in.'' Gilt Emma achter om naar ons. Meteen komt Britt naar me toe en pakt mijn hand. Ze trekt me mee naar de atractie. Ik stap naast haar in en Emma en Isa zitten voor ons. Beetje draaiend, maar wel lachend komen we er weer uit. ''Nog een keer.'' Britt probeerd me weer mee te trekken. ''Britt, ga nou maar een keer zonder mij. Okee?'' Eerst lijkt ze teleurgesteld, maar rent dan toch glimlachend achter Emma en Isa aan. Ik voel een blik op me rusten en voel er ongemakkelijk door. Ik kijk achter me om te kijken wie het is. De groene kwade ogen kijken me. Er gaat een rilling over mijn rug heen en doe van schik een stap naar achter. Ik loop tegen iemand en trek mijn blik los van de ogen om mijn excusses aan te bieden. Ivan kijkt me met een bezorgt gezicht aan. ''Geef niet meis, gaat alles goed?'' Ik draai me weer snel om, maar vind de ogen nergens meer. ''Ik.. hij was hier.'' Ivan begrijpt meteen wat ik bedoel en kijkt rond. Ik had hem ongeveer een beschrijving geven van het gezicht wat ik de avond er voor had gezien. Dus hij weet waar hij naar moest zoeken. ''Ik zie hem niet.'' Ik schud ook mijn hoofd. ''Ik ook niet meer.'' Of had ik het me maar verbeeld. Nee, ik weet zeker dat hij er echt was.