Pinda

'Ik weet het niet, er was iets wat mij meenam, de man had mijn hulp nodig. Ik..ik kon niet anders. Hij was verloren. Wat had jij gedaan?'
'Ik had hem alleen gelaten. Het is niet aan ons om hem op het juiste spoor te zetten. Dat moeten mensen zelf doen', antwoordde Rune.
'Maar die ziel dan? Er was een mevrouw die mij meenam. Ik kon haar niet negeren, dit is wat zij wou'
'Er is niks ernstigs gebeurd. Laten wij hopen dat het zo blijft. Dat je hiervan geleerd hebt'
'Dat heb ik'
'Wacht, dit valt toch onder magie? Ik dacht dat alleen uilen de magie konden ontgrendelen', merkte Olivier op.
'Misschien heeft dat spookding hetzelfde gedaan'
'We zullen het wel weer opnieuw vergrendelen. Alles komt goed, dromen zullen dromen blijven'
'Mooi', zei Denise met een zucht. Die dingen die uit haar droom kwamen maakten haar alleen maar gek.
'Morgen bij de volle maan, dan zijn de uilen het makkelijkst te vinden. En je weet dat magie sterker is bij volle maan', besloot Rune.
'Dat komt alleen doordat mensen dat geloven. En... de rest van de volkeren'
'Precies. Dat is waar magie om draait. Alles wat veroorzaakt wordt door magie kan verklaard worden door de wetenschap. Maar als je er niet in gelooft dat jij invloed hebt op wat er sowieso te gebeuren staat, dan kun je de magie uiteraard niet gebruiken. Magie is de toevalligheid. En toevallig heb jij een volle maan nodig'
Ze proostten daarop. Die nacht zou zij heerlijk slapen. Veilig bij de wetenschap dat na morgen alles weer normaal zou zijn. Ze moest er maar van genieten, dat laatste dagje magie.
En dat deed ze. De volgende dag keek ze gewoon naar de vlinders die voorbij vlogen tijdens geschiedenis. De zon begon te schijnen, net als in haar droom, en ze wist dat vandaag net warm genoeg zou zijn om friet te kunnen eten zonder handschoenen. Niets hield haar dan ook tegen, toen de bel ging, om een patatje pinda te halen. Ze kon wel wat brandstof gebruiken voor die tien kilometer naar huis.
Er was een jongen in het frietkot. Hij kwam haar vaag bekend voor. 'Falco, kom eens hier', werd er geroepen. De jongen bewoog. 'Breng die dame haar patatje pinda wil je?', vroeg de baas, die blijkbaar opeens dringende zaken had. Denise keek terug naar de toonbank en pakte haar friet.
'Falco', mompelde zij.
De jongen tegenover haar heette zo. Hij leek op hem, zijn naam was hetzelfde, hij was hem. De jongen van de snackbar was de jongen die uit haar droom kwam. Hij was wel aardig... hij staarde alleen een beetje te lang naar haar.
'Zit jij soms op het Farel?', vroeg Denise. 'Ik zag je daar laatst en, uhm... ja'
'Heb je het tegen mij?', vroeg de jongen die Falco genoemd werd.
'Ja, jij ja'
'Nee, ik moest die ene dag mijn zusjes fiets ophalen, ze was ziek naar huis toe gebracht en ik was nog in de buurt. Daarom was het ook zo vreemd dat jiij mijn naam wist'
'Voor mij was het raar dat jij daar was', vond Denise. Ze haalde onverschillig haar schouders op.
'Maar kom op! Jij zou ook schrikken als opeens iemand jouw naam wist'
'Wat zou jij doen als iemand uit jouw dromen opeens voor jouw neus staat?'
Falco liet zijn werk links liggen. Hij nam een pauze om met dat vreemde meisje te praten; 'Haha, ik ben jouw droomprins? Dat compliment krijg ik nou niet bepaald elke dag', zei hij terwijl hij naast haar neer plofte.
'Neehee! Dat zei ik niet', protesteerde Denise.
Falco nam een van haar frietjes.
'En blijf van mijn frietjes af!'
'Ssht! Niet doorvertellen! Ik heb je stiekem een grote gegeven in plaats van een kleine. Dus niet zeuren', fluisterde Falco.
Denise trok een wenkbrauw op. Nog voor zij kon vragen waarom zei de jongen; 'Omdat jij ook lijkt op iemand uit mijn droom', hij vervolgde in een normale stem; 'Er was een of andere idioot, een meisje, dat sprong voor de politie en loog dat zij wat gestolen had. Volgens mij wou zij graag opgegeten worden door een leeuw'
'Aah, dat was ik niet. Ik had een plan'
'Een plan?'
'Jup, om de leeuw dood te knuppelen'
'Werkte het?'
'Nee'