Hoofdstuk 2

Niall James Horan

Eindelijk! We zijn eindelijk aangekomen op de camping! Wauw ik dacht altijd dat het in Nederland mooier weer zou zijn dan in Londen, maar dat valt dik tegen! Ik ben wel heel erg moe nu. We hebben zo lang in de auto gezeten en dan ook nog zo lang op die boot! Gelukkig zijn we er nu.
Mama en ik lopen naar de receptie.
'Hello', begroeten ze ons.
'Hi we have reserved.'
'What is the name?' vraagt de vrouw achter de balie.
'Horan.'
'Okay.' Ze zoekt wat op op de computer en pakt de kaart van de camping.
'This is your place.' Ze wijst op een van de grootste velden! Dan hebben we tenminste lekker de ruimte.
'Thanks' zegt mijn moeder.
'Have a nice vacation' zegt de vrouw en we lopen weg.

Na een tijdje naar onze plek gezocht te hebben zijn we er eindelijk. Ik ben zo moe! Maar we moeten de tenten en de caravan nog opzetten. Soms droom ik wel eens van op vakantie gaan in een hotel. Dat is tenminste lekker makkelijk. Maar dan besluit ik mijn tentje maar op te zetten.

Als mijn tentje na veel geworstel eindelijk staat, pak ik mijn luchtbed, slaapzak en kussen en ga ik mijn tent in. De rest van de spullen pak ik morgen wel uit. Daar ben ik nu veel te moe voor.

Het is al later op de avond, en ik kan niet slapen. Hoe kan dit nou? Ik ben al zo lang wakker maar ik was zo moe! Het komt vast doordat ik er weer aan moet wennen op een luchtbed te slapen. Ik trek een joggingbroek over mijn pyjama en een dikke trui en loop naar buiten. Ik loop een rondje door het park. Op het veld naast ons zie ik een grote tent staan. Aan de slippers te zien die buiten liggen hebben we een buurmeisje. Gezellig, iemand van mijn leeftijd. Tenminste, dat denk ik, aan de maat van de slippers te zien. Misschien kan ik nog wel nieuwe vrienden maken op deze camping. En het heel gezellig hebben, net zoals mijn broer elk jaar.
Mijn broer die maakt na 1 minuut al vrienden, maakt niet uit waar we zijn. Ik ben niet zo sociaal. Elke avond vraagt hij weer:
'Niall, Shall we go to the disco?'
Maar hij gaat ook al met andere vrienden en elke keer wijs ik zijn aanbod af, bang om alleen gelaten te worden.

Ik kom erachter dat ik terwijl ik aan het nadenken was, aan de andere kant van het park ben beland. Nou nu maar hopen dat ik de weg terug nog wel kan vinden. Oh, ik weet het! Hier is het zwembad en dan moet ik hier naar links en dan naar rechts en dan een heel stuk rechtdoor als ik het goed heb. Na een hele tijd gelopen te hebben ben ik nog steeds niet bij mijn tent. Ik wordt steeds banger dat ik ben verdwaald. Zal de receptie al open zijn? Laten we het hopen want ik weer alleen de weg naar de receptie. Als ik naar de receptie loop kom ik langs een 24 uur geopend winkeltje. Ik loop naar binnen en zie een man staan.
'Hi young man, can i help you?' vraagt de man.
'Yes i have to go to field 5 but i have lost my way.'
De man moet lachen.
'I will help you', zegt hij. 'Go left first, Then by the second path right and then straight ahead. Than you have a restaurant. Go left there and then go straight ahead. Then you find field 5.'
'Thanks' zeg ik en loop het winkeltje uit.

Ik voel me wel een beetje dom dat ik mijn mobiel niet even snel hebt gepakt en heb meegenomen want ik had kunnen weten dat dit ging gebeuren. Ik ben er nog maar 1 dag.
Na een paar minuten lopen kom ik aan bij onze tent. Ik zie dat het al bijna licht wordt. Ik duik snel mijn bed in en val in no time in slaap.