006 - Belladonna Lestrange

Iedereen was irritant opgewonden over de eerste les. 'Het is gewoon school.' siste ik kwaad tegen de tweeling. Ze namen een tafel helemaal achterin. Ik ging voor ze zitten, aangezien het van de tweetal-tafeltjes waren. Snel haalde ik mijn boeken uit mijn tas. Mijn toverstok had ik in de warrige knot achterop mijn hoofd gestoken. Ik draaide me om naar de jongens. 'Ken jij al een spreuk?' vroeg Jai. 'Nope? Jullie ook niet zeker?'
'Nee, niet echt, maar waarom denk je dat?' fronste Luke. 'Nou omdat jullie niet volbloed zijn. Dreuzel ouders zullen wel geen spreuken kennen. Is het niet?' legde ik simpel uit. Intussen kwam Charlie naast me zitten. Ik glimlachte naar hem. Na het hele gedoe met Charlie was het me gelukt om hem wat minder verlegen te maken, gelukkig. 'Maar onze ouders zijn gewoon tovenaars. Tenminste, we hebben onze vader nooit echt gekend. We zijn opgevoed door mam, en die is tovenaar. Haar vader, onze opa, is alleen geen tovenaar.' vertelde Jai. Ik knikte. 'Wat een gedoe. Als je kan toveren ben je een tovenaar, volbloed of niet.' zuchtte ik. 'Nah, dacht je ma anders over.' grinnikte Luke. Ik sloeg hem speels op zijn arm. 'Hou je mond. Ik heb haar niet eens gekend. Dus. En jij Charlie?' Ik keek naast me. Charlie's blauwe ogen die me bleven fascineren keken verbaasd op van zijn bezweringen boek. 'Ik? Ik wat?'
'Hoe het zit met je familie. Of ze er nog zijn, of je een modderbloedje bent.' lachte ik. 'Oh. Nee ik heb mijn ouders gewoon nog. En ik ben een volbloed geloof ik. Ik heb daar nooit naar gevraagd... Maar het is volgens mij wel zo. Jouw moeder heeft je gedumpt toch?'
'Yup, maar-' Ik werd afgebroken door Mrs. Draws. 'Belladonna. Ik zou graag de voorkant van je hoofd zien.' Snel draaide ik me om en mompelde 'Sorry.' De les begon. We zouden beginnen met een simpele spreuk. Leviosa. We kregen allemaal een veer en moesten die de lucht in zien te krijgen. Bij sommigen vloog hij op, om gelijk weer naar beneden te zakken. Bij anderen deed hij niks. Ik was één van de personen waarbij er niks gebeurde, hoe hard ik ook "Leviosa!" riep, hoe vurig ik ook met mijn stok zwaaide. Hij bleef liggen waar hij lag. Charlie ging het niet veel beter af. Al had zijn veer aan het uiterste puntje een beetje omhoog gewezen. Kon ook de wind zijn, merkte Jai mopperend op doordat zijn veer ook niet veel deed. Luke's was stil. Het puntje van zijn tong stak uit zijn mond en, warempel; zijn veer kwam omhoog en bleef op ooghoogte zweven. Ik juichte, Charlie glimlachte breed en Jai vloekte luid. 'Nou nou. Jai Brooks. Dat is niet netjes.' grinnikte ik en sloeg mijn hand voor zijn mond. Hij sloeg mijn hand weg en probeerde nog steeds boos te kijken, maar hij had er duidelijk moeite mee niet te gaan lachen. 'Lestrange, Lewkey, omdraaien graag. Ik zie nog steeds niets zweven, zoals bij Luke.' maande Mrs. Draws ons weer tot werken. 'Waarom denkt ze dat we zijn omgedraaid.' siste Charlie. Ik grinnikte. Eigenlijk was hij niet zo zwak en klein als hij eruit zag. Hij zei alleen bijna niks als hij het ergens niet mee eens van. Hij kon niet goed voor zichzelf opkomen, dat was het probleem.
Ik deed weer een poging om mijn veer de laten zweven. 'Kijk als je dit doet... Dan zweeft hij ook!' giechelde Charlie terwijl hij mijn veer in de lucht gooide. 'Zal ik jouw eens laten zweven.' mopperde ik en greep mijn veer weer uit de lucht. 'Hij zweefde wel. En ik denk niet dat dat bij mij werkt.' fluisterde Charlie geamuseerd. 'Oh ja?' grijnsde ik en ik richte mijn stok op hem. 'Leviosa!' siste ik, denkend dat het toch niet zou werken. Charlie kwam los van zijn stoel. Hij zweefde omhoog. 'Bella!' gilde hij. Ik staarde verschrikt omhoog. 'Oeps! Het spijt me. Ik dacht dat het niet zou werken.' piepte ik. Er klonk een harde bonk. Ik keek naast me, Luke was van zijn stoel gevallen van het lachen. Jai schaterde nog harder dan eerst. Luke had echter niks, hij ging gewoon door met lachen op de grond. Hoofdschuddend keek ik weer op. De hele klas lachte inmiddels. Rosalinda steunde op haar tafel om niet door haar benen te zakken, en zo waren er wel meer. 'Stilte!' dreunde opeens de stem van de lerares. In één klap was het stil. Alleen Charlie piepte zacht terwijl hij tegen het plafond aan zat geplakt. Er was duidelijk wat misgegaan. Snel ging iedereen weer zitten. Mrs. Draws zwaaide met haar stok en mompelde iets onhoorbaars. Langzaam kwam Charlie weer omlaag zweven, tot hij weer veilig op zijn eigen benen stond. 'Ben je oké? Echt het spijt me!' mompelde ik. 'Ik ben wel oké. Ik maak me op dit moment meer zorgen om jouw.' lachte Charlie terwijl hij een hand door zijn krullen haalde. 'Indrukwekkend, maar normaal gesproken hoort iemand of iets niet weg te zeven. Al helemaal niet als het contact met de stok al is verbroken. Aan het werk maar weer.' glimlachte Mrs. Draws en iedereen keerde weer terug naar zijn of haar werk.