11 Scarlett Platt

"Ik wil met je praten.", zei Edward terwijl ik naar buiten liep. Ik had geen zin om met de bus te gaan, dat betekende waarschijnlijk weer een hoop gestaar, maar ik had nog geen auto. "Ik niet met jou.", zei ik toonloos. "Luister, ik snap dat je boos bent, maar..." "Maar wat? Je hebt mijn leven verkloot en dat van mijn zus. Nu verwacht je dat ik gewoon met je praat alsof er niets gebeurd is?" "Okay, luister. Ik weet dat ik een fout heb gemaakt en ik zou alles doen om het terug te draaien, maar dat kan ik niet.", zei hij. "En nu ben je bang dat ik je vriendinnetje iets aandoe. Maar wees niet bang, ik vind dr wel leuk." Ik wilde richting de bushalte lopen, maar Edward pakte mijn pols vast.. "Laat me met rust.", siste ik boos terwijl ik mijn pols lostrok. "Ik wil dat je me iets belooft.", zei Edward. "Ik dacht het niet."

"Esmé is bij Carlise, zal ik je het huis laten zien?", zei Alice. Ik knikte afwezig. Het huis was smaakvol ingericht. Alice sleurde me door het hele huis. "Dus", zei ze uiteindelijk toen we ik op de bank, die angstaanjagend kraakte, neerplofte. Nee, niet echt vampierproof. "dus, waar wonen jij en je zus", vroeg ze. "Gewoon in een redelijk saai huis.", zei ik. " Met een iniemini kledingkast in vergelijking met de jouwe.", lachte ik. "Daar kan ik wel verandering in brengen hoor.", lachte Alice. "Doe maar niet, ik kan maar 1 setje per dag aan." "Je hebt genoeg tijd om het te dragenn.", lachtee Alice. "Doe toch maar niet." plotseling stond Alice op en trok mij ook overeind. "Wat?" "ESme, dit is Scarlett.", zei Alice, maar voordat ze was uitgesproken, was ik al op haar afgeschoten en omhelsde haar.