Renesmee , such a pretty child.

HOOFDSTUK 5:

Meteen vloog er een brede jongen op me af en greep me vast bij mijn keel, een andere jongen ging naar Simon, om die tegen te houden want die wou mij helpen.
Iedereen keek verbaasd toen ik de brede jongen gewoon van me af duwde en gewoon weer richting hen begon te lopen. De andere jonge vampier zette het meisje dat ze vasthad op de grond en liep woest mijn richting uit. Ik lachte toen ik zag wat ze van plan was. Plots sprong ze omhoog en lande op me. Ze was sterk, maar ik was sterker. Ik keek in haar ogen en zag vooral woede maar niet alleen woede ook angst, angst omdat haar dochter misschien in gevaar was, angst voor mij. Ik verzwakte meteen en stribbelde niet tegen, ze ging van me af en zei ‘ blijf uit de buurt bij mijn dochter’. Ik voelde mij zo slecht , ik wist gewoon dat iedereen me nu al zou haten. Ze zag de blik in mijn ogen en ze glimlachte zachtjes. ‘ het spijt me , ik ben nog maar een week oud, begrijp het asjeblieft.’ ‘ eh oké dan, we zullen wel zien, maar ik denk dat het veilig er is als je een beetje uit haar buurt blijft tot je haar geur gewoon bent’ ik knikte en ze hielp me recht. We lachte nu allebei voor het idiote moment , het was helemaal niet nodig geweest , man ik moet me leren beheersen.
‘ mijn naam is bella, aangenaam’
‘ik ben Juliette’ zei ik met een stralende glimlach.
‘kom maar mee naar binnen , en zeg tegen simon dat hij naar ons moet luisteren’
Ik knikte en keek naar simon, hij schudde meteen nee – blijkbaar had hij geluisterd-
Ik zuchtte en zei tegen bella ‘ het zal even moeten wachten, de zon komt al bijna op dus ik moet naar binnen , en ik denk niet dat simon mee zal komen’
‘het is al goed, ga maar snel naar binnen’
‘bedankt’ zei ik
Ze hadden speciaal voor mij de kamer helemaal anders ingericht zodat er geen zonlicht naar binnen kon – wat een geweldige ‘mensen’.-Simon wou niet naar binnen , hij was zo kwaad op hen, ik wist niet wat er was en zat in de zetel.
‘Juliette kan je Simon naar binnen roepen, het is belangrijk’ zei Esmée. – Ik had ondertussen uitgebreid kennis gemaakt met de familie- ‘ de zon is weg, dus je kan wel naar buiten’
Ik knikte en liep naar buiten. Eenmaal buiten kwam simon zo hard op me afgerend en knuffelde me dood, hij pakte me bij mijn arm zei dat we hier zo snel mogelijk weg moesten, ‘nee , ik ga niet weg, luister eerst wat er aan de hand is simon’ riep ik naar hem.
Op dat moment kwamen bella en edward met renesmee naar buiten. ‘GEEN STAP DICHTERBIJ’ riep simon.
‘ ze is niet wat je denkt dat ze is’
‘ik zie haar toch staan , edward’
‘ze is geen vampier’
‘ze is ook geen mens, dat is duidelijk’
‘simon, mijn goede vriend,je kan haar warmte voelen in de lucht’
-simon zweeg en keek me aan-
‘ik kan het voelen’ zei ik stil.
Edward deed nu een stap naar voren en ik hoorde simon grommen. Ik liep nu naar hen toe en ik zag renesmee haar handje gretig naar me uitsteken. Zonder aarzelen laat ik haar doen, ze legt haar handje op mijn wang en ik hapte naar adem- op minder dan 1 seconde stond simon naast me, hij was kalm en keek nieuwsgierig toe- met grote ogen keek ik het wondermooie kindje aan. ‘ geweldig’ wist ik uit te brengen. Ze had me alles laten zien, hoe ze groeide in bella haar buik, hoe veel ze van haar hield , hoe ze haar best deed om haar moeder geen pijn te doen- meestal zonder succes. De gruwelijke bevalling en de leuke momenten bij haar familie. Ze lachte – ik was verbijsterd , zo mooi was ze-. Zodra ze haar handje van mijn gezicht haalde trok bella haar bij me vandaan want ik was gevaarlijk in hun ogen.-gelukkig had simon me alles verteld over het verleden en de volturi, ik wist goed genoeg waar het over ging.
‘ ik snap het niet.. hoezo komt de volturi achter jullie aan? Jullie hebben toch niks misdaan? Jullie hebben haar niet verandert’
‘weten we, maar irina heeft het verkeerde gezien en het verkeerde verteld’ zegt edward met zo veel haat in zijn stem. ‘ het was haar fout niet’ valt bella hem bij, edward knikt kort.
‘simon , je moet ons geloven’ zegt bella , ik kon de pijn in haar stem gewoon voelen.
Ik duw simon vooruit zodat renesmee hem kon aanraken en als ze dichterbij komt doet simon bang een stap naar achter. ‘ het is oke , doe maar’ fluister ik in zijn oor. bang leunt hij naar voor en Renesmee legt haar kleine handje op zijn perfecte gezicht en ze lacht lief. Simon hapt naar adem op het moment dat ze hem aanraakt en doet na een tijdje verbaasd een stap achteruit. ‘onmogelijk’ zegt hij stil. ‘het is waar, ik ben haar biologische vader en bella haar moeder’
‘ik heb nog nooit zoiets gehoord’
‘ ze is uniek, maar de reden dat jullie hier zijn is niet op renesmee te tonen, we hebben een vraag? ‘
‘we luisteren’ zegt simon en neemt me bij mijn middel vast.
‘ we vragen jullie niet om te vechten, we willen dat jullie getuigen tegen hun. Zeggen dat ze gegroeid en verandert, kunnen jullie dat doen voor ons?’
‘tuurlijk doen we dat, toch simon?’ zeg ik opgewekt.
‘ja..tuurlijk, dat is wel het minste wat ik kan doen’ zegt hij, iets minder opgewekt.
‘mooi zo ‘ zegt edward.
Hij zegt dat we mee naar binnen moesten gaan zodat hij alles tot in de puntjes uit kon leggen. We gingen allemaal mee naar binnen.
Simon zat bij edward te praten en ik zat me dood te vervelen op de zetel. Plots voelde ik een klein handje op mijn koude knie, haar huid brande op de mijne, het was renesmee.
‘hallo juliette’ zei ze met haar sopraan stemmetje.
Ik lachte lief naar het kleine maar bloedmooie meisje en begroette haar. Ze kroop bij me op de schoot en zei ‘ je lijkt op mijn mama, dezelfde rode ogen en ooh zo mooi’ ik lachte.
‘wel jij moet iets zeggen , kleintje, je bent een engeltje!’ ze lachte luid en ik zag haar blozen.
Daardoor voelde ik mijn keel branden maar ik negeerde het, ze was te mooi om te doden. Bella kwam de kamer binnen en trok renesmee van mijn schoot af.
‘mama, niet doen , ik vind haar lief’
‘het is gevaarlijk ze is te jong’
‘waarom mag jij wel en zei niet?’ vraagt ze niet begrijpend.
‘pff je hebt gelijk, ze zal je niets doen, hoop ik’
Bella zette haar dochter weer neer en zei nog snel dat ze niet te vaak bij me mocht zijn, ze mocht niets forceren. We hadden ons er allebei bij neergelegt en speelde een spelletje om de tijd te doden.