HOOFDSTUK 7

Geschrokken kijk ik Nils aan. Hij laat me los en loopt naar het raam in zijn kamer waardoor je de woonkamer kunt zien. ‘Wees niet bang.’ Zegt Nils. ‘Het is Stijn maar.’ Opgelucht haal ik adem. Ik was me rot geschrokken. ‘Hoe laat is het eigenlijk?’ vraag ik. ‘Half negen. Hoezo?’ ‘Shit, dan moet ik weg.’ Zeg ik en loop samen met Nils naar beneden. Als ik naar de deur loop doet Nils zijn armen om mijn heupen en zoenen we. Hij laat me los en ik fiets naar huis. Als ik thuis ben ga ik nog ff op mijn kamer tv kijken en dan slapen.

De volgende dagen gaan snel voorbij. Het is snel donderdag middag. Vandaag ga ik samen met Maaike en Lara naar de stad want morgen is het gala. Gelukkig zijn we al om 1 uur uit. Ik loop naar mijn fiets en zie Nils er al staan. Hij wist dat ik niet mee zou fietsen. Ik loop naar mijn fiets. Ik voel opeens twee handen voor mijn ogen. ‘Wie ben ik?’ hoor ik iemand met een creepie lage stem zeggen. ‘Heey Nilsje.’ Zeg ik en draai me om. ‘Hoe wist je dat?’ vraag hij. ‘ik weet alles.’ Zeg ik lachend. ‘Fien, kom je?’ hoor ik Lara roepen. ‘Ik moet gaan.’ Zeg ik en ik geef Nils een kus en fiets weg.

‘Kom, hier slagen we sowieso.’ Zegt Maaike, nadat we al 4 winkels zijn binnen gegaan. Ik kom binnen en zie meteen een prachtig jurkje. Het is een zwart jurkje helemaal bedekt met pailletjes. Ik pak hem van de houder en laat hem zien. ‘Die is zo mooi.’ Zegt Maaike. Snel ga ik hem passen. Als ik uit de paskamer kom, zie ik Maaike en Lara niet meer. Ik zie gelukkig Lara ook uit een pashokje komen. Ze heeft een donkerpaars jurkje aan. ‘Die staat je echt prachtig.’ Zeg ik. Het stond echt heel mooi bij haar bruine krullen. Al snel komt Maaike ook uit een pashokje. Ze heeft een wit met zwart jurkje aan. Maaike had gelijk. We zijn hier allemaal geslaagd. ‘Hebben jullie schoenen die je onder je jurk kunt dragen?’ vraag ik. ‘Ik heb rode.’ Zegt Lara. ‘Maar die staan niet bij mijn jurk. Zullen we nog voor schoenen gaan shoppen?’ Maaike en ik stemmen in en we gaan nog voor schoenen shoppen.

Het is alweer 4 uur als we Starbucks binnen stappen. We bestellen 3 frappuccino’s, twee aardbei en een karamel. We zitten te kletsen als ik mij mobiel voel gaan. Die staat altijd op trillen. Ik kijk wie er belt. Nils. ‘Heey sweetie.’ Zeg ik. ‘Ja, maar ik ga niet zeggen wat. Dat zie je morgen wel.’ ‘Oooh echt. Dat is zo gaaf. ‘Ja, zal ik doen.’ ‘Ooh, oke. Bye bye.’ En ik hang op. ‘Ik heb goed nieuws. Morgen komen Daan, Rein en Owen ook naar het schoolfeest.’ Meteen zie ik de twinkeling in de ogen van Maaike. Morgenavond is Reins kans.