HvP - 9

“Het zegt meer over de kranten dan over hen, dat ze zulke dingen schrijven”, sprong een ander hem bij.
“Het is ook ergens logisch dat ze woedend zijn, die verdronken vrouw werkte bij een van die kranten.”
“Volgens mij haal je nu dingen door elkaar,” zei Pablo, “De vrouw die vergiftigd werd, werkte bij een krant.”
“Nee, nee, ik ben er zeker van. Jij haalt alles door elkaar!”
“Kom kom, geen ruzie”, suste Xanthin, “We kijken het gewoon na. Alle dossiers liggen hier toch.” Hij nam het eerste dossier. Hij glimlachte.
“Kijk eens aan. Beroep: klusjesman bij de redactie van een dagblad. Jullie zitten er allebei naast. Dit is de man van het haardvuur.”
“En toch heb ik gelijk”, zei Pablo. Hij nam het dossier van de vergiftiging.
“Taaladviseur bij de regionale krant, zie je wel?”
“Weet je wat ik zie? Grafisch vormgever bij het Nieuwsblad.” Roeland voelde hoe zijn hart sneller begon te slaan.
“De derde was een journalist.” Het gekibbel was opslag vergeten. Xanthin sloeg zichzelf tegen het voorhoofd.
“Waarom hebben we dit niet eerder gezien?”
“Dat zou ik ook wel eens willen weten, stelletje flikken van niets”, zei de commissaris kwaad.
“Er is niet echt een duidelijke link tussen een grafisch vormgever, klusjesman, journalist en taaladviseur. U zou die dossiers ook lezen, toch?” De commissaris draaide zich om en beende weg.
“De moorden hebben dus iets te maken met de media,” zei Xanthin, “maar wat is het verband met die dolgedraaide fan?”
“Het is in ieder geval geen afrekening tussen concurrenten. Ze horen alle vier bij uiteenlopende mediakanalen”, zei Roeland.
“Het is vreemd, fans hebben toch niets liever dan dat er over hun idool geschreven wordt.”