I forgot my own birthday

Niet geïnteresseerd in wat zij mij aan willen trekken, open ik één van de pizzadozen en neem het grootste stuk eruit. Terwijl ik me comfortabel in de zetel zet gaan Charlie en Emma voort met hun mini-voorstelling. “Allereerst de schoenen.” De schoenen die Emma vasthoudt zijn mijn absolute lievelingspumps. Simpel zwart met een zilveren kanten hiel. Zeer chick, zeer comfortabel maar ook zeer duur. Ze waren vorig jaar een verjaardagscadeau van Charlie, die ik eigenlijk niet wilde aannemen. Goedkeurend knik ik met mijn hoofd terwijl ik nog een hap van mijn pizza neem. “En dan deze super sexy skinny jeans.” Een simpel zwarte skinny jeans die eigenlijk van Charlie is, maar waarvan ze vindt dat mijn kont er beter in past dan de hare. Alweer knik ik goedkeurend. “En als laatste, dit prachtige topje!” Wanneer ik het topje zie dat zij voor mij hebben uitgekozen, valt mijn mond wijdt open. Een blouse volledig bedenk met witte, zilveren en een beetje gouden glitters, waarvan de mouwen open vallen waardoor ze op vleugels lijken. “HAPPY BIRTHDAY ELLY!!!” Roepen Charlie en Emma tegelijk. Sprakeloos slaag ik mijn handen voor mijn mond. Hoe stom ben ik om mijn eigen verjaardag te vergeten. Ik ben zo overdonderd dat ik tranen in mijn ogen krijg en die domme grijns gaat ook niet van mijn gezicht. “Oh, Elly!!” Roepen ze een beetje verrast en gepanikeerd. Beide komen ze op mij af gelopen en vliegen mij om de hals. “Jullie zijn zo geweldig.” Meer kan ik niet uitbrengen terwijl ik mijn tranen wegveeg. Na een mini-huilbui en nog een paar knuffel sessies beginnen we aan mijn verjaardag ’s pizzafestijn. Nadat we alles hebben op gegeten en ondertussen ook een aperitiefje hebben gedronken, gaan we ons klaarmaken om uit te gaan. Terwijl ik ga douchen ruimen Charlie en Emma de rommel in de woonkamer op. Het warme water voelt geweldig aan op mijn bleke huid. De hele badkamer is gevuld met stoom en de heerlijke geur van shampoo en zeep. Dit moment van rust geeft mijn hoofd de gelegenheid om te denken. In gedachten loop ik heel de dag af. Van de vervelende wekker die mij uit mijn diepe slaap haalde, tot de zalige gesprekken met mijn beste vriendinnen. Wanneer ik de douche uit ga verlang ik meteen weer naar het warme water. Snel wikkel ik me in met een veel te grote super zachte handdoek. De spiegels zijn helemaal aangedampt. Ik wil het wegvegen met mijn hand, maar vlak voor mijn hand de spiegel zou aanraken stop ik even. Ik wil mezelf eigenlijk niet zien. Niet dat ik lelijk ben, maar wanneer ik naar mezelf kijk voel ik me zo … Waardeloos. Ik schud even met mijn hoofd, waar ben ik nu weer over aan het denken. Toch blijf ik nog enkele seconden staren en veeg dan toch de damp van de spiegel. Meteen heb ik er spijt van. Wat ik in de spiegel zie bevalt me helemaal niet. Het doet pijn om naar mezelf te kijken. Het enige wat door mijn hoofd spookt terwijl ik naar mijn spiegelbeeld staar is het feit dat ik niet goed genoeg ben, waardeloos, het niet waard om zo’n goede vrienden te hebben. Zachtjes begin ik te huilen en laat mezelf zakken tot op de vloer. Stilletjes stromen de tranen over mijn gezicht. Het doet pijn, zoveel pijn. Het gevoel van een eeuwige hopeloosheid wordt me teveel. Zachtjes wordt er op de deur geklopt en meteen daarna komt Charlie binnen. “Oh, meisje toch.” Zegt ze zachtjes en slaat meteen haar armen om mijn nog natte lichaam. Hierdoor kan ik het niet meer inhouden en begin ongecontroleerd te huilen. Zo zitten we daar enkele minuten. Ik huilend in haar armen terwijl ze zachtjes over mijn haar en rug wrijft. Ze zegt niets, omdat ze weet dat mooie praatjes mij niet kunnen helpen. Beide weten we goed genoeg hoe hard de realiteit werkelijk is. Het harde gehuil is veranderd in een zachte snik. Al gauw stopt het gehuil en het hopeloze gevoel trekt weg. “Gaat het weer?” vraagt Charlie zachtjes. Als antwoord op haar vraag knik ik gewoon een paar keer. Ze helpt me met opstaan en reikt me nog een handdoek aan voor mijn haar. Terwijl ik me afdroog gaat Charlie snel even douchen. De kamer wordt al snel weer gevuld met stoom die de spiegel weer doet aandampen. Iets waar ik heel blij om ben. Wanneer ik droog ben en ik mijn haar in de tweede handdoek heb gewikkeld, smeer ik mijn lichaam in met bodylotion. “Wil je erover praten?” vraagt Charlie. Ik denk er even over na maar eigenlijk weet ik het antwoord al. “Nee, dankje. Het is niets speciaals.” De behoefte om te praten heb ik wel, maar ik wil haar er niet mee lastig vallen. Dit was niet de eerste keer dat Charlie mij zo heeft zien huilen. Ik wil eigenlijk niet dat iemand mij ziet huilen, maar zij heeft echt een gave om op precies de juiste momenten binnen te komen. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik er heel blij om ben dat zij er is op die momenten. Terwijl ik in Charlie’s aansluitende slaapkamer bezig ben mijn haar te drogen, komt Emma de kamer binnengelopen. “Bijna klaar Charlie?” vraagt ze terwijl ze zich al uitkleedt. “Ja, direct.” Antwoordt Charlie. Meteen daarna komt Charlie uit de douche en neemt een nieuwe handdoek uit de kast. Emma gooit al haar kleren op een hoopje in de hoek en gaat douchen. Charlie gewikkeld in een handdoek komt achter mij staan en neemt dan de haardroger van mij over. Ze laat me zitten op een bankje voor het boudoir. Voorzichtig begint ze mijn haar te drogen en lichtjes te brushen. Praten doen we niet. Ten eerste omdat met het lawaai van de haardroger we elkaar toch niet kunnen horen en omdat we er nu beide geen behoefte aan hebben. Vanuit de badkamer horen we plotseling Emma zingen. Emma kan redelijk goed zingen en weet dat we haar nu kunnen horen. Het klinkt zo verschrikkelijk dat we er allemaal op moeten lachen. Als we wat uitgelachen zijn, zingen Charlie en ik mee.
In nog geen tien minuten is Emma al klaar met douchen en staat ze mee in de slaapkamer haar haar te drogen. Iets wat heel gemakkelijk gaat met haar pixiekapsel. Dankzij Charlie ziet mijn haar er prachtig uit. De lichte natuurlijke golven vallen over mijn schouders en bedekken net mijn borsten. Nu is ze bezig met haar eigen haar. Snel even met de stijltang erdoor met nog een hoop haarlak en het zit weer perfect zoals altijd. Waarna ze aan haar make-up begint. Een beetje maar, want volgens haar moet je je het mooist maken voor je eigen ventje. Met een beetje mascara en eyeliner ben ik ook klaar om uit te gaan. Snel trekken we onze kleren aan en gaan dan tezamen voor de spiegel staan. We bekijken onszelf van kop tot teen. “We zien er fantastisch uit!” zegt Charlie, waarop Emma en ik instemmend knikken. Ondertussen heeft Emma ook een fototoestel uit haar handtas gehaald. “Crazy picture time!”