Amy

Het is vrijdag avond en ik zit samen met de familie op de bank. Britt ligt lief tegen me aan de rechterkant en Isa houd mijn linker hand vast. Zachtjes tikt ze tegen mijn vingers. Ik zie Emma tegen haar vader aan liggen en haar ogen zakken de hele tijd dicht. De tv staat zachtjes en we kijken natuurlijk 'Goede tijden, slechte tijden'. Ik kijk naar het scherm. Ik zie het alleen niet. Als mijn hersenen ook maar een seconden kunnen denken aan de dingen waar hun aan willen denken. Doen ze dat. Dat is ook de reden waarom ik slecht slaap. Elke keer als ik ontspan. Komen mijn ouders op bezoek. Ik mis ze heel erg. Ik zou er alle voor over hebben om ze terug te krijgen. Maar het kan niet meer. Een flits van groene kwaad aardige ogen. Het gezicht vormt zich er langzaam om heen. Te langzaam. Zou ik weten wie het gedaan heeft? Zou ik alles gezien hebben? Ik voel mijn hart sneller kloppen als ik aan het gezicht denk. Het breid zich steeds verder uit. De groene ogen kijk me aan. Ik voel mijn adem stokken, alsof hij werkelijk voor me stond. ''Je weet te veel.'' De grauwe stem, past bij het gezicht. Ik schik als een hand op mijn gezicht voel. Als ik mijn ogen op kijk Ivan me aan met een bezorgt gezicht. "Ginn?'' Ik haal een paar keer diep adem voor ik eindelijk wat kan zeggen. ''Ikk.. ik herrinner me de man.'' Ivan gaat voor me op de knieen zitten en kijkt me een beetje verward aan. ''Ik weet niet hoe, maar het gezicht kwam ineens te voorschijn. Volgens hem wist ik te veel.'' Meer weet ik niet, ik wil zo graag meer weten. Leah kwam aan met een glas water. ''Dankje.'' Ik werp even een blik op de tv en zie dat 'Goede tijden, slechte tijden' is afgelopen. Het was toch pas net begonnen? Ivan kijkt me nog steeds bezorgt aan. Ik neem een slokje van het water. Het kalmeert me nog meer. Trrring. Wie komt er zo laat nog hierheen? Ivan staat op en geeft me nog snel een kus op de voorhoofd. Hij loopt naar de gang en trekt de deur achter zich dicht. Britt kruimt weer tegen me aan. Ik leg mijn hoofd op de hare. Ik hoor gerommel in de gang en dan gaat de deur open Ivan komt weer naar binnen. ''Ginn, er is iemand voor je.'' Hij doet een stap opzij zodat we allemaal de bezoeker kunnen zien. Amy kijkt me aan. Het is zo lang geleden dat ik haar gezien heb. Ik sta op en we lopen op elkaar af. We omhelsen elkaar. ''Heey Ginn. Het spijt me vreselijk.'' Voor ik het weet sta ik te huilen. ''Amy, hoe wist je dat ik hier was?'' Zeg ik na mezelf weer onder controle te hebben. Ik doe een stap naar achteren om haar aan te kunnen kijken. ''Waar moest ik je anders zoeken?'' Een jaar geleden waren Amy en ik de beste vriendinnen. ''Ga zitten, Amy. Wil je wat te drinken?'' Leah staat op en wacht op het antwoord voordat ze naar de keuken loopt. ''Heeft u misschien cola?'' Amy en ik kijken elkaar glimlachend. Wat zou ze anders drinken. ''Natuurlijk. Ga zitten.'' Zegt Leah nog een keer voordat ze naar de keuken loopt. Britt schuift een stukje op, zodat Amy en ik naast elkaar kunnen zitten. ''Hee, Gin, waarom heb je nooit over Amy verteld. Hoe kennen jullie elkaar?'' Natuurlijk, Ivan wil het weer weten. Ik kijk Amy aan. ''Ik zal je eerst even voorstellen. Nou, dat is Ivan. Soms moet je hem maar gewoon laten praten, hoor.'' Ivan trekt een beledegend gezicht. De kids, Emma, Britt en Isa lachen. ''Verder is deze kleine meid hier naast me Isa. Naast jou zit Britt. En de jonge dame naast haar vader is Emma.'' Verlegen kijken ze alle drie weg. Leah komt binnen lopen met drie glazen cola, glas water en drie keer limonade. ''En natuurlijk, Leah. '' Leah glimlach lief naar Amy. ''Dus jullie willen weten hoe wij elkaar kennen?'' Vraag ik en ik kijk naar Amy. Geef haar het woord. '' Hoe lang geleden is dat wel niet, Ginn. Volgens mij zaten we in de eerste. Kan je je nog herrineren dat we een hekel aan elkaar hadden.'' Ik schiet in de lach. ''Allemaal vanwege die jongen, hoe heet die ook alweer. Stanley was het toch?'' Amy knikt en er verschijnt een ondeugende glimlach. ''Dat klopt. In de eeste weken waren vrienden aan het worden, maar we werden alle twee verliefd op die jongen. We hebben een heel jaar niet gesproken.'' Ik schud langzaam mijn hoofd. ''Hoe we het zover hebben kunnen laten komen...'' Ik nam een slok van mijn cola. Iedereen luistert echt geintereseerd naar ons. ''Na een jaar begonnen we weer tegen elkaar te spreken. We waren echt hele goede vrienden. BFF's.'' Ik knik instemmend. ''Ja, tot een jaar geleden.'' We hebben een jaar niet met elkaar gesproken. Maar als een echte vriendin zat ze hier naast me. Waar was ze het jaar gebleven? ''Amy... Hoe zit het eigenlijk? Hoezo heb ik een jaar niks van je gehoord? Waar heb je gezeten?'' Amy kijkt omlaag naar haar cola. ''Ik ben verhuisd.'' Ik laat een raar lachje horen. ''Zover was ik ook nog Amy.'' Ze schud alleen maar haar hoofd. ''Het spijt me. Ik had moeten proberen om contact met je te zoeken, maar dacht werkelijk waar dat dit het beste was.'' Verward kijk ik in haar ogen. ''Het beste? Waarvoor? Ik dacht werkelijk waar dat we vrienden waren. Je liet me gewoon barsten.'' Ik voel in eens de pijn. De pijn die ik had toen ze me dit aan had gedaan. ''Het is niet wat je denkt. Mijn ouders verbood het me.'' Ik sluit mijn ogen even. Ik voel de tranen prikken in mijn ogen. ''Wat zou ik wel moeten denken dan?'' Het was maar een fluistering. Isa omhelst me. Ik knuffel haar terug. ''Ginny...'' Het klonk smekend. ''Wat wil je nou van me, Amy?'' Als je me niet kan uitleggen waarom je me hebt laten barsten, weet ik niet of ik je kan vergeven.'' Mijn stem klonk onvast, maar ik negeerde dat. ''Ik was jaloers.'' De woorden kwamen er snel uit. Ik open mijn ogen en kijk haar aan. ''Jaloers?'' Op wie? De laatste vraag spreek niet uit. Ik weet namelijk het antwoord, maar de reden niet. ''Jij bent beter in alles dan mij, jij durfde alles wat ik altijd al wilde.'' Dat was ik toch niet? ''Zelfs Danny was de jongen die ik wilde en die jij had. Zonder dat je het besefte zette je me buitenspel. Soms vergat je me.'' Ik schud mijn hoofd, maar helpt niet om alles op een rijtje te zetten. ''Waar heb je het over? Ik vergat je nooit. Je was mijn beste vriendin. En de dingen die je zegt, dat was jij voor mij. Ik Danny zijn vlak na jou vertrek uit elkaar gegaan. Hij zei dat hij niet van me hield. En ik begrijp niet waarom je dit niet gewoont tegen me gezegt heb...''Amy kijkt me schuldig aan. Ik ben wel een beetje kwaad. Waarom komt ze daar nu mee aan zetten. Ze had het me direct moeten vertellen. ''Ginny, het spijt me echt. En je hebt gelijk. Hoe kan ik het goed maken.''Het antwoord is simpel: ''Je moet vanaf nu gewoon eerlijk tegen me zijn.'' Ik kijk even naar Ivan en daarna naar Leah. Ze kijken me alle twee aan alsof ze wachten tot ik uit mijn vel schiet, maar dat gaat niet gebeuren.