~Amy Green~

1 week later

Ik draaide me om in mijn bed. Nee dit was een dag dat ik niet uit mijn bed ging stappen. Ik keek emotieloos voor me uit naar mijn witte saaie muur. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt dit bed te verlaten. 'Amy je moet echt naar school.' Zei mijn moeder die net de kamer in kwam. Ik knikte van nee. 'Straks gaan we naar.' Ze slikte even. Ze had het even moeilijk als mij, maar ze wist dat ze zich sterk moest houden. 'Kom liefje, Harry zal je helpen.' Ik dacht even na. Hij deed wel vriendelijker maar dan nog. Niemand kon mij helpen. Ik hoorde nog voetstappen en ik wist nu op dit moment dat mijn vader me zou op pakken en me de badkamer zou in duwen. Want dat deed hij elke keer als ik aan hem dacht. Niet veel later voelde ik de handen van mijn vader me op pakken en me naar de badkamer dragen. Ik begon te spartelen en tegen zijn borst te slagen, maar al dat tegenwerken hielp niet. Nu stond ik in de badkamer en ze hadden de deur toegedaan. Ik kleedde me snel aan en ging tegen de muur zitten. Tranen geleden langs mijn wangen naar beneden. De deur werd open gegooid. Ik stond recht en liep naar beneden. Eten nee, drinken nee, niks ging goed zijn vandaag. 'Kom dan gaan we naar school.' Zei mijn moeder. 'Ik ga mee.' Zei mijn vader. Hij wist ook al dat als mijn moeder alleen met me ging. Het niet goed ging komen. Ik zette me op de achterbank van de auto en weg waren we. Ik keek de hele tijd emotieloos door de raam. 'We zijn er.' Zei mijn moeder. Ik deed niks. Ik bleef zitten. Mijn vader stapte uit en deed mijn deur open. Ik stapte met tegenzin uit de auto. 'Dag liefje, hou je sterk.' Zeide ze nog. En zo rap ze konden waren ze weg. Ik liep over de speelplaats. T.Y. zag ik staan maar zelfs hij leek respect te hebben en me niet te komen aanvallen. Of hij wachtte tot ik alleen was. Dat zal het wel zijn. Ik liep naar mijn lokker en pakte de boeken. Ik smeet mijn lokker toe en liet me langs de lokker's neer zakken. Ik barstte in tranen uit. Niemand wist het hoe ik me voelde. Niemand kon het veranderen. 'Hey.' Hoorde ik iemand stil zeggen. Ik keek die persoon aan en zag dat het Harry was. Hij kwam voor me zitten. 'Alles komt goed.' suste hij mij. Ik knikte van nee.. Hij bleef voor me zitten en bleef me aankijken, ik kon mijn ogen ook niet afwenden. De bel ging daarna en samen liepen we naar het klas lokaal. En dit was nog maar het begin..