Once I Had A Dream... 8

Tokio Hotel <3
'Hallo, met Bill', hoor ik Bill zeggen. 'Uhm, Bill. Ik ben het', zegt Evy. Ik sla mijn hand tegen mijn hoofd. 'En wie is ik?' vraagt hij met een lachende ondertoon in stem. 'Evy', mompelt ze. "Komaan" vormen mijn lippen. 'Aah, Evy. En hoe gaat het?' vraagt hij dan. 'Wel, uhm. Goed', zegt ze. Ik trek de gsm uit haar handen. 'Hallo, Bill. Saphira hier. Evy is superzenuwachtig hoewel ze jullie daar straks nog had gezien en-' ik stop wanneer ik zie dat Evy flauwvalt. 'Saphira? Alles in orde?' hoor ik Bill vragen. 'Wacht even. Evy is flauwgevallen', zeg ik. Even later komt Evy weer bij. 'Alles oké, meis?' vraag ik voor de zekerheid. Ze knikt. 'Pff, al die emoties', zegt ze met een lach. 'Hier', zeg ik terwijl ik haar de telfoon aanreik. 'Hallo, Evy hier. Ik was even, uhm jah', stamelt ze. 'Flauwgevallen?' vervolgt Bill. 'Ja', lacht ze. Terwijl zij en Bill wat praten, ga ik naar de nachtwinkel. Dat heb ik haar ook gezegt. Ik sta recht en ga naar beneden. Ik doe snel een jas aan en ga op mijn blote voeten het huis uit. 'Zo wordt je ziek', waarschuwt oma me. 'Kan me niets schelen', zeg ik. Wanneer ik bij de nachtwinkel ben, koop ik enkele zakken chips en twee flessen frisdrank. Ik ga de nachtwinkel terug uit en loop tegen iemand aan. 'Sorry', stamel ik. 'Maakt niet uit', hoor ik een stem zacht zeggen. Ik kijk op, recht in twee heldergroene ogen. Het meisje reikt me haar hand aan, die ik maar al te graag aanpak. Ze helpt me recht. 'Saphira, aangenaam', zeg ik. 'Aline', zegt ze. 'Jij hoort zo laat niet op straat rond te lopen', zegt ze met een lach. 'Kun je me toch niet verbieden', zeg ik, terwijl ik mijn tong uitsteek. 'Zo wordt je ziek', zegt ze dan, terwijl ze naar mijn voeten wijst. 'Je bent net als mijn oma', zeg ik lachend. 'Woon je bij je omea?' vraagt ze. We lachen en babbelen nog wat. We wisselen snel nummers uit en gaan dan elk onze eigen weg. Ik zag een speciale glinstering in haar ogen, een glinstering die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik voel me best wel raar nu. Heb een raar gevoel in mijn buik. Net alsof ik moet kotsen, maar dan op een leuke manier. Ik keer terug naar huis en ren snel naar boven. Evy is niet meer aan het bellen. 'Hé hé, eindelijk', zegt ze. 'Ja zeg. Ik kan ook niet vliegen, hè', zeg ik verontwaardigd. Ik smijt de chips op bed en open direct de zak doritos cheese.

Reacties?
De volgende is een tijdsprong van een maand ongeveer!