30~Charlien

Charlien pov.

Ik zat neer in mijn zetel en staarde naar het zwarte scherm van mijn TV. Kevin kon hier elk moment zijn en op de een of andere manier maakte dat me nerveus. Het was opmerkelijk stil in het huis, Kleine Styles lag naast me te slapen en het enige wat je hoorde was het irritante getik van de klok.
Toen dan eindelijk de langverwachte klop op mijn deur er was, ademde ik diep in en blies de lucht langzaam weer uit. Ik plaatste mijn handen naast me om recht te staan en liep vervolgens naar de deur.
Daar stond hij dan. Nonchalant in de gang voor mijn deur met zijn ogen op mijn gezicht gevestigd. Even speelde er een lachje rond zijn lippen, waarna hij me begroette.
“Kom maar binnen.” Zei ik met grootse tegenzin. Kevin merkte mijn toon niet op en liep langs me heen om naar binnen te kunnen kijken. Ik voelde me ongemakkelijk terwijl het leek alsof hij mijn huis keurde, maar hij draaide zich met een grijns terug om.
“Zullen we dan maar?” zei hij. Ik haalde mijn schouders op, loodste hem naar de zetel en pakte het script erbij.
“Als mijn onwaardige hand dit heilige schrijn nu zoet onteert, dan zoetere zonde aldus: blozend, zullen mijn lippen pelgrims zijn, die dat verzachten in een lieve kus.” Begon hij zijn tekst. Hij kende het perfect van buiten en probeerde iets waardig uit te stralen alsof hij de echte Romeo was. Verveeld keek ik naar mijn tekst. Het was vandaag de eerste keer dat ik het las en de tekst was in mijn ogen onverstaanbaar. Toch deed ik mijn best om Julia in een mooi plaatje te zetten.
“Uw handen, lieve pelgrim, niet gewraakt: uw innige toewijding, die blijkt aldus; een beeldenhand die pelgrimshanden raakt, en palm aan palm is palmendragerskus.” Zei ik met een bijna melodieuze stem. De tekst was belachelijk, al vond ik het zelf.
“Een beeld heeft lippen; pelgrims evenzeer.” Vervolgde Romeo.
“Maar heiligenlippen die zijn voor gebed.” Zei Julia opstandig.
“Laat lippen handen nadoen keer op keer: geef hun wanhopig bidden geen belet”
“Een beeld staat stil, maar het luistert naar een woord.” Fluisterde ik, wetend wat er zou komen.
“Beweeg dan niet, mijn bidden is verhoord.” Ook Romeo fluisterde, hij boog zich naar voren en gleed met zijn lippen over de mijne, waar ze even bleven plakken. Maar zo snel de aanraking was gekomen, zo snel was hij weer verdwenen.. Ik verstarde voor een ogenblik, werd toen weer mezelf en keek ongemakkelijk naar beneden. Ik realiseerde me toen pas, dat ik even echt had voorgedaan dat ik Julia was en Kevin mijn Romeo. Met een steek in mijn hart dacht ik aan Harry. Ik had hem op de hoogte gebracht van mijn opdracht en hij had het helemaal niet erg gevonden. Zolang het een opdracht blijft had hij er aan toegevoegd.
“Zo, ging best goed he?” zei Kevin. Hij lachte trots. Ik knikte zachtjes, niet in staat iets te zeggen.
“Wat is er?” vroeg Kevin, hij klonk oprecht verbaasd. Langzaam keek ik hem aan en schudde mijn hoofd, in de hoop mijn schuldgevoelens van me af te zetten, want ergens had ik van de kus genoten..


De tekst die 'Romeo en Julia' voorbrachten komt echt van Shakespear :p Wel vertaald natuurlijk En wat vinden jullie ervan? XxJulie