*2

Met moeite open ik de deur en loop het smalle halletje door. Ik loop meteen naar de keuken en leg al mijn spullen op tafel. Met een zucht laat ik me zelf op een stoel vallen. Ik kijk even de woonkamer in. Alles is donker. Ik zucht en sta op. 'dad?!' geen antwoord. Ik loop naar de hal en ga onder aan de trap staan. 'dad?!' weer geen antwoord. Ik zucht nogmaals. Hij is er weer eens niet. Hij is er nooit altijd weg, altijd bezig met dingen die belangrijker zijn dan ik. Ik loop weer terug naar de keuken en pak mijn boeken en andere school spullen weer op. Met moet loop ik de trap op. Maar het gaat nog goed. Op de overloop glijden er helaas wat boeken uit mijn handen. Gefrustreerd loop ik verder naar mijn kamer en gooi mijn spullen op men bed. Zuchtend loop k terug om de rest van mijn boeken te pakken. Terug op mijn kamer doe ik alles maar alvast in mijn koffer. Als ik klaar ben kijk ik mijn kamer rond. Vergeleken met de rest van het huis is mijn kamer heel netjes en vrolijk. Mijn kamer is wit met een baby roze muur waar mijn 2 persoons bed tegen aanstaat. Verder staat er nog een klein kastje met mijn boeken een een bureau. Ook hangen er boven mijn bed een paar foto's van mij en mijn vader. Hij is de enige familie die ik heb. Ik hoor de voordeur met een klap dichtvallen. 'isabella?' hoor ik mijn vader van beneden roepen. Ik sta op van mijn bed en loop de trap weer af. 'yes father?' vraag ik als ik hem in de woonkamer zie zitten. hij draait zich om en gebaard mij op de stoel tegen over hem te zitten. Ik ga zitten en kijk hem vragend aan. 'do you have everything you need for school?' ik knik. 'yes father' hij knikt tevreden. 'what have you done today father?' 'Nothing special my dear' ik knik even en glimlach naar hem. Hij staat op en pakt een boek uit de kast een teken voor mij dat ons gesprek voorbij is. Ik sta op en geef hem voordat ik naar boven loop nog een kus op zijn wang. Hij aait even over mijn hoofd en leest dan weer verder. ik kijk vanaf mijn kamer door het raam naar buiten. Er spelen kinderen buiten op straat. Ik heb nooit met ze mee mogen spelen. Ze vonden mij niet aardig, ze vonden me raar. En waren bang voor mijn vader. Ik pak mijn schoenen en trek ze aan. Ik ren de trap af en trek mijn jas aan. 'i am outside!' ik krijg geen reactie en trek de deur dan achter mij dicht. De zon schijnt en er is bijna geen wolkje aan de lucht. Ik loop naar het veldje vlak bij mijn huis. Daar zijn meestal de meeste kinderen. Ik kijk om me heen en zie een paar kinderen van mijn leeftijd. Ik loop twijfelend naar ze toe. Als ze mij opmerken kijken ze me vijandig aan. Ik draai me snel om. Mijn aandacht word getrokken door een klein meisje. Ze zit een beetje bij de bomen. Ik loop zachtjes naar haar toe. 'hello' zeg ik met een glimlach. Ze kijkt me met grote betraande ogen aan maar krijgt een klein glimlachje op haar gezicht als ze mij ziet. 'hellow' zegt ze zacht. Ik ga naast haar in het gras zitten. 'my name is isa, what is you'rs?' voor ze antwoord kan geven roept een jongens stem uit de verte. 'Lena!' er komt een jongen van mijn leeftijd aanrennen. Hij glimlacht even naar me en steekt dan zijn hand uit. 'hi im tommy' 'isa' zeg ik ook met een glimlach. Tommy gaat bij ons zitten en we hebben de grootste lol. 'isabella' Ik draai me snel om. Daar staat mijn vader. Een eindje bij ons vandaan. 'Dinner is ready' ik knik en sta snel op. Ik kijk nog even om en zie Tommy angstig naar mijn vader kijken. Ik zucht daar gaat mijn enige kans op een vriend. Papa legt een hand op mijn schouder en lijd me weer richting huis.

....

Vandaag is de dag. Ik ga naar Zweinstein! Ik spring uit bed en kleed me om en eet daarna snel een broodje. Daarna brengt Papa me naar het station. 'You just have to walk right to The wall, then you Will come on The perron.' ik knik en geef mijn vader nog een knuffel. 'i Will see you on Hogworts isa' zegt mijn vader met een glimlach. Daarna verdwijnselt hij. Ik draai me om en loop het station op. Ik kijk om me heen en zie na een tijdje een bordje met met perron 9 en 10. Ik kijk even vertwijfeld naar de muur. Dan komt er opeens een grote familie aanlopen. De vrouw is druk schreeuwend aan het checken of iedereen alles heeft en er nog is. De hele familie heeft rood haar. Wat erg opvallend is. Ze verdwijnen 1 voor 1 door de muur. Als ook het meisje door de muur verdwijnt besluit ik maar te volgen. Met mijn ogen gesloten loop ik door de muur. Als ik ze weer open zie ik een grote rode locomotief staan stomen. De zweinsteinexpres. Ik stap de trein in en zoek hopeloos naar een plekje. Na 2 keer de hele trein door gelopen te zijn geef ik het op. Ik kijk bij een coupe naar binnen en open dan maar de deur. 3 paar ogen kijken me vragend aan. 'umh hi im isa, can i sit hear? There arent any places left' het meisje glimlacht even. 'off. Cource, my name is hermoine' ik glimlach even en ga naast haar zitten. Een van de jongens van de familie op het perron zit schijn tegenover me. 'my name is Ron' zegt hij met volle mond. Ik grinnik even. 'im harry'