PART 4

Rein ziet dat ik niet naar de bodem wil springen 'Wacht even' zegt hij.Ik voel 2 handen bij mijn heup bij een stuk waar mijn topje niet overheen zit.Ik giechel een beetje en tril een beetje 'Rustig,ik ben het maar' zegt hij 'Ik til je op oke?' Ik weet niet echt wat ik moet zeggen op het moment.Ik voel zijn handen om mijn heup,dan tilt hij me op en zet me op de vloer 'Ben je oke?' vraagt hij 'J-Ja' stotter ik.Hij kijkt me verward aan 'Zeker?' vraagt hij nog een keer 'Ik ben een beetje bang voor hoogte,Ik weet het,het is stom.Niet lachen!'zeg ik 'Ik zal niet lachen' zegt hij en Rein kijkt naar de grond en zie zijn lippen een beetje bewegen,en dan barst hij in een deuk 'Rein ik zei niet lachen!' Hij lacht alleen maar door.Ik zou beter moeten weten,Natuurlijk zou hij lachen,hij pest me bijna met alles. 'Ben je klaar?' vraag ik geïrriteerd maar toch lacht hij nog heel zachtjes door 'Ik ga' zeg ik.Ik begin met weg te lopen,Maar heel langzaam,ik wou eigelijk helemaal niet gaan.Hij loopt achter me aan en legt zijn handen bij mijn heup 'Ik ben klaar,Kom we gaan' zegt hij.'waar gaan we heen?' vraag ik aan Rein 'Het is een verassing' 'Maar ik moet eerst even naar jou huis om iets te halen.' ik kijk hem verward aan 'We moeten stoppen bij MIJN huis omdat JIJ iets moet halen?Dat is niet echt logisch' zeg ik,Rein gaat het me waarschijnlijk niet vertellen.We lopen naar huis en zeggen geen woord,als we bij mij thuis zijn vraagt hij aan mij 'Dit lijkt geheimzinnig Rein' zeg ik lachend 'Ik ben er weer over 5 minuten,ben zo terug' hij opent de deur en rent naar boven.Nu begin ik een idee te krijgen wat hij wil,de enige kamers boven zijn mijn kamer,de logeer kamer en de badkamer?Ik ga naar boven.Ik loop mijn huis in en loop zachtjes naar boven,ga de gang op en stop recht voor mijn kamer.Wat is hij aan het doen?Hij zit op mijn bed,met zijn rug naar de deur,Naar iets aan het kijken.'Rein?' zeg ik.Hij staat zo snel mogelijk op 'Waar keek je naar?' vraag ik 'Niks,Helemaal niks' zegt hij beschamend 'What the heck?Laat me het gewoon zien!' zeg ik lachend 'Het is echt niet zo fout hoor' zegt hij 'Waarom laat je me het dan niet zien?' 'Omdat ik niet wil dat jij denkt dat ik in je kamer was aan het kijken' 'Was je dat?' vraag ik 'Nou ik zocht naar iets,en toen zag ik één van je foto's,en ik vond het schattig' zeg hij lachend 'Schattig?Laat zien!' ik grijp het uit zijn hand maar hij houd het te stevig vast 'Oke oke,Dit is het' zegt hij en hij laat de foto zien.Ik kijk ernaar,Het is een foto van ons toen we bij Rein thuis waren.We zaten in zijn kamer aan het lachen op zijn bed,En onze gezichten zijn helemaal onder de cake. 'Weet je nog?Het was mijn verjaardag,En jij kwam met een cake en voordat ik het kon eten,Gooide jij het over me heen en toen hadden we een cake gevecht' zegt hij.Ik glimlach en herinner me die dag 'Toen waren we acht' 'Nou,Ik negen' verbeterd hij.