Chapitre Treize

Amelia Rousseau

Teleurstellend neem ik de laatste slok van m'n chocomel. Nu is het op. Maar het heeft me wel goed gedaan. Op m'n blok krabbel ik maar iets wat ik buiten zie. De mensen razen voorbij, dus ik kan niet echt één beeld tekenen. De jongen van zonet, die de deur voor me openhield en me voor liet, houd me al een tijdje in de gaten, merk ik. Volgens mij stond ik ook met hem in de lift, maar dat weet ik niet helemaal zeker. Als dat zo is woont hij in hetzelfde appartementencomplex als Luca, en in het penthouse. Sjee, dan heb je echt geld te veel. Een penthouse is echt peperduur! Ik stoor me niet echt aan hem, wanneer ik toch aan het tekenen ben, maar het meeste staar ik naar buiten en kijk hoe de druppels op het raam vallen en naar beneden glijden. Allemaal maken ze hun eigen wegen naar beneden. Ik zet m'n hand weer onder m'n kin en ondersteun m'n hoofd ermee. Een aantal blaadjes vliegen voorbij en je ziet duidelijk dat het herfst is. Ergens heeft het wel wat sfeer.

"Je hebt talent", hoor ik ineens. Ik kijk op, en daar staat hij.
"Nou, dat valt wel mee hoor", zeg ik glimlachend.
"Nee, echt waar. Het is echt heel erg mooi getekend", zegt hij. Ik bloos even. Normaal krijg ik nooit complimentjes. "Vind je het erg als ik erbij kom zitten?", vraagt hij. Ik kijk even naast me en schud m'n hoofd.
"Nee hoor", zeg ik. Hij komt naast me zitten en werpt nog een korte blik op m'n tekening. Snel maak ik het kladblok dicht. Er staat van alles op getekend en gekrabbeld, vooral mijn gevoelens, die ik vaak uit op papier. Ik wil het niet allemaal uitleggen aan een vreemde hoe ik me voel, ook al lijkt hij me heel erg aardig en betrouwbaar. Het is me iets te persoonlijk.
"Zou het kunnen dat ik je al eens eerder in Parijs heb gezien? Je komt me bekend voor", zegt hij. Ik begin te glimlachen.
"Ik zou het niet weten", antwoord ik.
"Woon je hier wel?"
"Ja", knik ik.
"Ik ben trouwens Liam". Liam, Liam, Liam, die naam ken ik ergens van. Het is zeker een naam die niet veel voorkomt, hier in Frankrijk. O, ja, de Financials.
"Van the Financial Times?", gok ik.
"Ja, klopt", zegt hij en hij kijkt me even raar aan met een hoe-weet-jij-dat blik.
"Ik studeer economie op PSE", maak ik het duidelijk.
"Oh, dan moet je elke dag op de hoogte blijven. Die studie heb ik ook gedaan. In welk leerjaar zit je nu dan?"
"In het 3e", antwoord ik.
"Ah, dan hoef je niet lang meer. Daarna is het echt leuk"
"Ik hoop het", glimlach ik vriendelijk. Liam begint al over iets anders te praten, en het is eigenlijk best wel gezellig met hem. We bestellen ons allebei nog wat, terwijl we een beetje kennis met elkaar maken.