35. Why don't we just hang out?

THIRTY FIVE | THE END

Eindelijk kon ik gewoon weer genieten van de momenten waarop hij belde, en waarop hij langs kwam. Manon was terug bij Jackson, mijn moeder had een vriend. Mijn leven en dat van mijn omgeving kon eigenlijk niet beter. Mijn moeder liep nog steeds op krukken, want een gebroken been heelt niet zo snel. Taylor, Danny en Mickey hielpen bijna dagelijks in het restaurant, omdat mijn moeder dat zelf niet meer kon doen. We zat ze op een stoel, toe te kijken en af en toe "advies" door de ruimte te roepen.
Zo kwam het dat ik op maandag ochtend op stond, met een bevrijdend gevoel in mijn buik: ik had twee weken vakantie.
'Niet dat je iets nuttigs doet als je géén vakantie hebt', zei Taylor door de telefoon. Ik zuchtte.
'Meer dan jij denkt, mannetje. Ik werkt, plús ik doe school. Jij doet geen school meer'.
Hij lachte.
'Dat is waar. Je gaat naar school. Maar je doet niks op school'.
Ik probeerde tegelijkertijd de telefoon tussen mijn hoofd en schouder te drukken en mijn haar te stijlen. Het mislukte; ik brandde mijn arm aan het gloeiend hete ding.
'Fuck', fluisterde ik nijdig. Ik hoorde Taylor grinniken.
'Niet grappig'.
'Wat doe je dan?'
'Ik brand me aan mijn stijltang'
'Dan moet je er yoghurt op doen. Dat is wat Manon ook altijd doet'.
'Yoghurt? Op mijn stijltang?'
'Nee, schat. Op je brandwondje. Doe nu maar gewoon wat ik zeg, dat komt het wel goed'.
Ik trok mijn wenkbrauw op en liep richting de koelkast. Die trok ik open. Wát een troep.
'Jezus. Er staan dingen in deze koelkast die leven. En dat zou niet moeten leven, want het is voedsel'.
Taylor lachte.
'Tja, je moeder heeft haar been gebroken, dus die kan de koelkast niet leegruimen. Of jij zal het voortaan moeten doen, of je moet sneller en meer eten'.
'Wil je me vet hebben? Want dat kun je krijgen, ik eet zo die hele koelkast leeg. Als het voedsel niet wegrent voordat ik het te pakken heb'.
Hij grinnikte weer.
'Geniaal. Em, luister'.
'Oké. Wacht, ik zet je op de speaker, dan kan ik tegelijkertijd yoghurt op mijn stijl tang smeren'.
'Nee! Niet op je tang! Op je wond. Zei ik dat niet net ook al?'
'Weet ik veel. Je weet dat ik slecht ben in dingen onthouden'.
'Emma, jouw geheugen is ontzettend goed. Dus je was het echt nog niet vergeten'.
'Goed. Ik ga je nu op het aanrecht zetten'.
'Hoor je me nog?'
'Ja, want ik heb je nog tegen mijn oor. Ik moet eerst naar het aanrecht toe lopen'.
'Je stond toch bij de koelkast?'
'Wat wil je daarmee zeggen?'
'Dat je dan nog geen anderhalve meter hoeft te lopen naar het aanrecht. Dat doe je in één stap, en jij doet er vijf minuten over'.
'Ik ben een langzaam persoon. Nú zet ik je op het aanrecht'.
Taylor was even stil.
Maar toen ik zijn naam vragend zei, kreeg ik antwoord. Ik grinnikte. Yoghurt.
Ik pakte een lepel en luisterde ondertussen naar het verhaal wat Taylor vertelde, over hoe Robert de mensen op de filmset voor lul zette door middel van z'n sarcasme. Ik smeerde de yoghurt uit over mijn wondje.
'Taylor, ik voel me heel erg stom. Ik smeer yóghurt op mijn wond. Weet je heel zeker dat het werkt'.
'Natuurlijk. Waarom zou ik daar in godsnaam over liegen?'
'Geen idee. Misschien zit ik in Punk'd?'
'Hoogst waarschijnlijk niet'.
'Oké'.
Ik wilde nog wat zeggen, maar struikelde over de tafelpoot. Ik viel met yoghurtbakje en al op de grond.
'Au!', riep ik. Ik lachte om mezelf. Uit de telefoon hoorde ik even helemaal niks meer. Ik wist zeker dat hij probeerde te horen of alles nog goed ging. Mijn moeder kwam in paniek vanuit de kamer op haar krukken naar de keuken gerend.
'Wat doe je allemaal? Is dat yoghurt?'
'Ik lig op de keukenvloer. Dat zie je toch? Doe jij dat nooit? Gewoon, voor de lol? En ja, dat is yoghurt'.
'Natuurlijk lig ik wel eens op de keukenvloer', zei mijn moeder, haar wenkbrauw optrekkend. Ze wierp nog een blik op de yoghurt, die nu over de hele vloer gespat was.
'Wat doe je met die yoghurt? Dat vind je niet eens lekker'.
'Op mijn brandwond smeren. Ik kwam met mijn stijltang tegen mijn arm aan, niks ernstigs. Ik ruim het wel weer op, goed?'
'Goed.. Waarom smeer je in godsnaam yoghurt op een brandwond'.
'Ik heb werkelijk geen idee'.
'Huh?'
'Het was mijn idee', klonk er uit de telefoon. Mijn moeder schrok zich rot.
'Wie was dat?'
'Taylor'
'Waar is die dan?'
'Thuis. Maar hij belt me. En hij staat op de speaker. Dus ja..'
'Oké. Volgens mij doe jij je uiterste best om mij gek te krijgen, of niet?'
'Natuurlijk'

Toen mijn moeder weg was, maakte ik de vloer schoon terwijl Taylor me door de telefoon uitlachte.
Totdat hij ineens zei:
'Emma? Zijn wij eigenlijk wel eens officieel uit geweest?'
'Nee', bedacht ik me hardop. 'Nee, dat zijn we niet'.
'Zullen we vanavond ergens gaan eten?'
'Waar wilde je eten?'
'Pizzaria of zo. Wat zeg je ervan?'
'Ik vind het echt een geweldig idee. Echt een date, of zo'.
'Ja, een date. Wat klinkt dat apart, zeg'.
'Ja hè? Maar lijkt me heel gezellig'.
'Ik houd van je. Tot vanavond!'.
Hij hing op. Hij had al een halfuur geleden gezegd dat hij moest gaan, maar ik hield hem telkens aan de praat.

'Is dat nou écht een olijf?', vroeg hij zichzelf af, terwijl hij met zijn vork in het groene bolletje prikte. Ik lachte.
'Ja, wat dacht jij dan?'
'Geen idee', gaf hij toe. Hij proestte binnenmonds om zijn eigen onnozelheid.
'Maar ik heb 't op', gaf ik toe. Hij keek me aan.
'Jij eet echt heel snel, weet je dat?'
'Ja', lachtte ik.

Die avond liepen we weer naar huis. Ik zat echt heel erg vol, maar Taylor wilde nog langs een snackbar.
'Jij eet altijd!', zei ik. Hij knikte.
'Problemen mee?'
'Haha, ja echt wel. Nee, maar waarom kom je dan niet aan?'
'Jij hebt er geen idee van hoeveel ik train, schat. Dat houd jij niet vol'.
'Waarschijnlijk niet. Maar ik wil wel een keer samen met jou trainen', lachte ik. Hij keek me aan.
'Weet je het zeker?'
'Ja', beloofde ik. We stonden voor de balie van Pete's Burgers. Ik moest lachen om de naam. Taylor bedacht zich op het laatste moment, en wilde toch alleen maar koffie. Dat hadden ze niet. Maar wel als hij ervoor wilde betalen. Taylor knikte vanzelfspreken, en kocht twee koffie's.
'Get my money
Buy my medicine, buy my medicine', hoorde ik vanachter de balie vandaan komen. Het enige goede nummer wat Snoop Dogg ooit had gemaakt. Taylor tike met zijn vingers op de maat van de muziek op het glas van de balie. Toen het liedje afgelopen was, kwam er iets heel anders op.
'Santa Claus is coming to town!
Santa Claus is coming to town!' , galmde het door het kleine straatje.
Ik giechelde. Taylor pakte de koffie's aan, gaf me de mijne en pakte mijn hand. Hij liep rhytisch door de straat. Het was best wel koud, en er lagen overal blaadjes. Ik vond het heel romantisch.

Next morning

'Goodmorning sunshine', werd er gelachen. Ik kneep mijn ogen een beetje dicht zodat ze gemakkelijker open zouden gaan. Taylor draaide mijn haar om zijn vinger en lachte in mijn gezicht.
'School?', vroeg ik, slaapdronken.
'Nee', lachte hij. 'Geen school. Vakantie. Geen werk. Twee hele weken samen'.
'Godzijdank. We hebben nog heel wat in te halen'.
'Ik moet eigenlijk hardlopen'.
'Veel plezier'.
'Je wilde toch mee?'
'Haha, erg grappig. Ik wil best een keer met je sporten, maar níet op een vakantiedinsdag-ochtend. Ik moet sowieso eerst koffie hebben'.

En zo dronk ik mijn koffie op, een halfuur later. Ik wachtte tot Taylor weer terug kwam, zodat we samen twee heerlijke weken vakantie tegemoet konden gaan. Samen, Taylor en Emma. Dat klonk best wel leuk, toch?



Ik hoop dat jullie het allemaal leuk vonden!
En ik wil echt heel graag reacties!
Dus ook een reactie zetten als je dit verhaal pas leest ver nadat het afgelopen is. Ik wil dan nog steeds weten wat jullie ervan vonden.
De trouwe reactiegevers wil ik in het bijzonder bedanken.
En natuurlijk met name xShar, omdat Sharon superlief is en omdat die met name op mijn vorige verhaal vét lieve reacties gaf!
En DistandLove, want die heeft de verhaallijn soort van bedacht. Die heeft zeg maar het plot bedacht.
Als laatste wil ik zeggen dat ik héél graag een nieuw verhaal wil schrijven, maar dat ik daar simpelweg niet genoeg inspi voor heb. Dus als je nog iets weet, wil je het dan please zeggen?

BIG KISS!