05

Het is donker, ik draaide snel rondje, er was niemand. Ik begin te rennen en te rennen. Er kom maar geen eind. HELP roep ik, geen antwoord. Ik voelde hoe mijn ademhaling sneller werd en sneller. De lucht Brande in mijn keel. Verweg zag ik een klein rood lampje branden, ik rende er zo hard als ik kan heen maar hij ging weg steeds verder en verder. STOP STOP roep ik weer, het heeft geen zin, waar ben ik? IK WIL HIER WEEGGG roep ik, niet dat iemand zal antwoorden ofzo maar ja misschien wel.

De grond begint heftig te trillen. Raar kijk ik naar de grond, die alleen maar harder en harder begon te trillen. Ik begin alweer te rennen. Ik zweer dat de grond achter me begint te scheuren. Wtf ?? Denk ik, waar ben ik denk ik verder. Maar het is al te laat en val de grond in. Ik schrik wakker, Pfff het was maar een droom, het was nie echt het was een droom.

Emily zegt mijn moeder zacht, hee mam zeg ik lachend terug. Ik kijken me heen. Waar ben ik zeg ik zacht, bang voor haar antwoord. In het ziekenhuis schaat zegt ze zacht terug. In een klap komen mijn herinnering terug, mijn vader. Ik kijk mijn mam aan om te zeggen dat mijn vader dit heeft gedaan, ik doe mijn mond open om te beginnen met praten, voordat ik iets kan zeggen zegt ze, ik weet het schaat, ik weet dat hij dit doet zegt ze snel, ik moet gaan zegt mam en ze loopt de kamer uit.

Ze weet wat mijn vader doet? Waarom heeft ze nooit iets gedaan? Zal ze zelf ook bang zijn voor mijn vader, dat hij haar en mijn zusje ook gaat slaan? Raar denk ik, als ze het al die tijd heeft geweten, waarom. Waarom doet ze er niks aan? Moeilijk is dat toch niet? Gewoon naar de Politie lopen en zeggen. Hoi mijn man slaat mijn kind. Woow zo moeilijk is dat toch niet ? Welke reden zal ze hebben, om het niet tegen iemand te vertellen? Zal ze zich schamen voor mijn vader ? Of nou juist voor mij?

Nog geen 2 minuten daarna komt mijn vader binnen gelopen, ik slik als ik hem zie. Hij blijft cool langs mijn bed staat. Hij staard me aan, meer doet hij niet, homo denk ik, terwel ik diep in zijn ogen kijk, heeft hij geen gevoelens denk ik verder. Wat moet ik doen om van je af te zijn? vraagt hij, ik heb je een hersenschudding geslagen en een klaplong, ik kijk hem raar aan, wat moet je nou denk ik. Ja ging gewoon door met je schoppen toen je bewusteloos op de grond lag, het is dat je moeder eraan kwam anders waren we nu al van je af zegt hij rustg, alsof dit normaal was om tegen je kind te zeggen. Hij legt een groot koks mes op mijn kasje, hij loopt de kamer uit en doet de deur dicht.

Ik was allen, ik hoorde zelfs niemand op de gang lopen. Ik pakte een brief en schreef er op: Mam Luna, ik hou van jullie, het spijt me dat ik dit gedaan heb, maar dit is het beste, HIJ wou dit ik niet, ik hoop dat jullie niet te vaak aan me denken, ik hou een plekje vrij in de hemel, ik hou echt veel van jullie xx. Ik hing het briefje boven mijn bed. Ik dacht diep na is dit wel het beste om te doen? Als ik het doe, is er geen weg terug.