You have no choice.

- [g]Ik begrijp niet waarom de literatuur leraar me zo’n lagen punten gaf. Ik werkte super hard aan dit ding! Als ik had geweten dat ik zo een punten ging krijgen, had ik nooit zoveel tijd doorgebracht op studeren[/g], zeurt Andreas, zijn gecorrigeerd exemplaar in de hand.



We gaan uit van onze laatste uur van de dag en lopen langzaam naar het hek van de school door tussen andere studenten die zeker naar hun volgende les of als we ons gewoon naar huis gaan.



- [g]Het is gewoon dat je stom bent in literatuur ![/g] Antwoordt Charlie. Of omdat je homo bent.

- [g]Dit is niet eerlijk! Ik... Ik denk dat deze leraar een ding met mij heeft.[/g]

- [g]Hij heeft opgemerkt dat je nagellak zet ...[/g]

- [g]Frankie, je hebt in twee uur geen woord gezegd, ben je oke ?[/g] Vraagt Andy. Zonder te kijken naar Charlie die net haar tong uitstak.

- [g]Ik denk aan Jake…[/g] Andreas zet zijn arm om mijn schouders, om me te troosten. [g]Ik kan niet wennen aan het idee dat hij me gedumpt heeft. Ze zeggen dat om iemand te vergeten, je op iemand anders moet worden… Dat is toch stom…Vallen voor iemand, terug opstaan, terug verliefd worden…[/g]

- [g]Is dit... Harry Styles ?[/g] Hij onderbreekt me plotseling, wijst met een vinger een jongen voor ons.



Ik kijk om te weten over wie hij het heeft. Hey het is die eigenaar van de auto de andere nacht op de parkeerplaats.

Onze ogen ontmoeten voor een fractie van een seconde.



Oh.



Hij herkende me.



Vlucht, ontsnappen, vluchten.



- [g]Het lijkt erop dat hij naar je kijkt ... Frankie[/g], Begint Charlie. [g]Frankie, waarom verstop je je achter je geschiedenis boek?[/g]

- [g]Komt hij naar ons toe?[/g]

- [g]Harry Styles komt naar ons[/g], kreundt Andreas aan de rand van een hartaanval.



Toen ik mijn boeken van voor mijn hoofd verplaats om te zien waar hij precies is in het idee van te beginnen lopen als hij nog ver genoeg is, is hij juist daar voor me. Ik spring naar achter. Andreas lijkt zijn adem in te houden en Charlie kijkt gewoon naar wat er gaat gebeuren, net als bijna al de rest van de studenten van school op dit moment.



- [g]Hoe heb je me gevonden ?[/g]

- [g]Je droeg je uniform de andere nacht[/g], reageert hij door te wijzen naar mijn school blazer. [g]Jammer, is het niet? Leuk geprobeerd. Weglopen en denken dat ik je nooit meer zal vienden. Het zou simpel geweest en eerlijk gezegd niet echt grappig ...[/g]



Een uitgang vinden, een uitgang ...

Hij trok mij bij de arm en Andreas brengt zich tussen ons, dus ik verbeg me achter hem.



- [g]Hier ik presenteer je Andreas, Andy voor de vrienden, een grote fan van je. Ik weet zeker dat jullie veel dingen te vertellen hebben ...[/g]

- [g]Hallo[/g], zegt mijn beste vriend geschockt.



Ik probeer maar al snel weg te gaan maar de man met krullend haar legt zijn hand op mijn schouder en neemt mij. Ik sluit mijn ogen , nerveus bijt ik op mijn onderlip. Nou, Frances. Komaan... Hij draait me om, weglopen kan dus echt niet meer… Hij zou in staat zijn om mij te volgen naar mijn huis en mijn moeder naar geld te vragen of ik weet niet wat ...



- [g]Je bent een keer ontsnapt, geen tweede keer[/g], zegt hij altijd zo serieus met zijn langzame, ernstige stem.

- [g]Ik moet naar huis, oke ? Ik weet niet of je het de andere dag heb begrepen, maar ik zei dat ik niet zou geven ! Begrijp dat ? 'Geen cent' ? Laat me nu met rust ![/g]



Het schetst een glimlach na mijn woorden, en trekt me plotseling tegen hem. Ik heb meteen geprobeerd om afstand te nemen tussen onze beiden lichamen, maar ik kan er niets aan doen, hij draagt me nu als en aardappelzak op zijn schouders. En ik heb mijn boeken laten vallen op grond , roepend naar de mensen om me heen om me te helpen.



Niemand beweegt.



Ik dacht dat Andreas me ging helpen, maar hij raapte alleen maar mijn boeken die verspreid op het grond lagen. Ik sloeg de jongen die me droeg op zijn rug, maar hij liep gewoon verder uit het school. Ik ben blij dat ik vandaag mijn rok niet heb aangezet, anders zouden alle leerlingen mijn mooie Snoopy onderbroekje zien… De rok was toch veel te vuil.



- [g]Laat me naar beneden of ga ik gillen! Ik zweer dat ik ga gillen, ik zal ... Ik ga je broek naar benden trekken als je me niet nu op grond legt ![/g]

- [g]Doe wat je wilt, kan me niet schelen,[/g] antwoordde hij met een neutrale toon nog steeds lopend naar ik weet niet waar.



Harry Styles. Dit is de naam die Andreas heeft genoemd. Ik probeer te herinneren waar ik heb zijn naam gezien in een gespre, mischien ? Ik zucht van frustratie.



- [g]Aan wie denk je om zo hard te zuchten ?[/g]

- [g]Jij.[/g]

- [g]Waarom ?[/g] Vraagt hij lachend.

- [g]Ik kan me niet herinneren van waar ik je ken.[/g]

- [g]Ik zit in een groep. One Direction, spreek je het aan ? En… We zijn er bijna.[/g]



Oh ... One Direction. Ik herinner me het nu! Andreas is gek op hen. Hij spreekt alleen over het Pakistaans… Hij zegt altijd dat ze hommo zijn en maakt er dan koppels van. Volgens hem, zijn de vriendinnen van een aantal van hen alleen dekens om hun homoseksualiteit te verbergen. Andreas is echt, echt fan van deze band. Ik denk dat hij zijn lichaam zou kunnen verkopen om naar een van hun concert te gaan (want ja, een concert ticket naar One Direction kost een arm of bijna). Maar het lijkt erop dat alle concerten al zijn uitverkocht, hoe triest ... Volgende keer meer geluk.



Daarom herrinerde ik me niet van die op wie ik nu hang : Andreas praat alleen maar over de Pakistaanse en zijn mooie wenkbrouwen…



- [g]Waar gaan we heen ?[/g]



Hij zet me eindelijk op de grond. Ik zet mijn kleren goed. Hij pakt mijn pols en trekt me in een cafe. We gaan naar de andere kant van het gebouw en we zitten aan het verst tafel mogelijk. Ik zet even mijn hand door mijn haar, zucht en kijk zenuwachtig om me heen. Ik wil weggaan.



- [g]Luister. Ik heb echt geen geld, oke? Ik zou een heel leven lang moeten werken om de auto te hermaken ![/g]

- [g]Ik heb het bergepen[/g], glimlacht hij ondeugend.



Zijn glimach maakt me nerveus…



- [g]Waarom lach je zo?[/g]



Een serveerster vraagt wat we willen. Hij bestelde een groene thee en koekjes en kijkt dan terug naar mij.


- [g]We maken een deal.[/g]

- [g]Een wat.. ?[/g]

- [g]Om terug te betalen wat je aan mijn auto heb gedaan, moet je in mijn dienst zijn voor eenenzestig dagen.[/g]

- [g]Tot uw dienst ...[/g] [g]Wat bedoel je met dat "tot uw dienst"?[/g]

- [g]Nou ... Je moet mijn kleine zorgen voor twee maanden doen. Als ik je bel, moet je direct komen. Je doet alles wat ik wil, wanneer ik wil en het moet perfect zijn. Mijn wensen zijn orders voor twee maanden en het is jij die alles zal moeten doen zodat ik een stralend en uitgerust jongen blijf.[/g]

- [g]Je bedoelt dat ik moet uw slaaf zijn voor eenenzestig dagen?[/g]

- [g]Dat is het. Mijn slaaf.[/g]

- [g]Ben je gek?[/g]

- [g]Helemaal niet[/g], reageert hij. [g]Als je het doe wis ik u schuld.[/g]

- [g]Twee maanden? Het is te veel, ik zou dat nooit doen voor twee maanden. Ik heb examens op het einde van het jaar, k’moet een ​​sociaal leven hebben, en er zal vakantie zijn... Neen ! Ik doe het niet ![/g]

- [g]Dan wil ik mijn geld ![/g]



Ik beschouw hem lang, heel lang. Deze kerel is serieus de hele tijd, boos of glimlacht als een oude seksuele pervert, het is niet moeilijk te onthouden.



- [g]Of wordt je mijn slaaf voor twee maanden, of geef je me het geld dat ik nodig heb voor mijn auto. Jij kiest. Er is geen andere keuze. Een of de ander. Dus ?[/g]
[size=12px][g]
[/g][/size]