~Amy Green~

'Amy vertel het ons.' Zei Harry zuchtend. Hij ging naast me zitten. 'Ik ga jullie laten.' Zei Niall en weg was hij. 'Wat is er gebeurd?' Ik zuchtte en pakte een blad. Ik begon te schrijven. 1 jaar geleden hadden ik en mijn broer een auto ongeluk. Hij ging dood ik leef nog. Het is allemaal mijn schuld. Ik praatte te veel en hij keek me aan en we reden tegen een andere auto. Iedereen zei dat de andere chauffeur dronken was maar ik geloofde hen niet. Het was mijn schuld. Niet die van die man niet die van mijn broer nee die van mij. En sindsdien praat ik niet meer. Ik gaf hem het blad af en hij las het zorgvuldig. 'Amy het is niet jou fout.' Zei hij. Ik knikte. 'Nee, ik denk niet dat je broer je zou zo willen zien.' Zei hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Hij wil dat je gelukkig bent.' Zei hij en kwam dichter zitten. Hij sloeg zijn armen rond mijn middel. 'Het is niet jou fout.' Fluisterde hij in mijn oor. Na een tijdje liet hij me los en gaf me een klein glimlachje. 'Ik hoop dat je weet dat ik er voor je ben eh.' Zei hij. Ik knikte. Dankje Harry 'Ik hoop dat je snel beseft dat het niet jou fout was.' Zei hij en stond recht. Hij gaf me zijn hand die ik gretig aanpakte. We liepen naar mijn huis. Ik keek hem raar aan. 'Rust maar uit en ik zie je morgen wel.'Zei hij en gaf me een knuffel. Ik waaide nog eens voor hij de hoek om ging. Ik liep naar binnen en at snel iets en liep naar boven. Daar gooide ik me op mijn bed en begon te denken. Te denken en te denken. En uiteindelijk viel ik in slaap...