Hoofdstuk 30

“Peter kan je me helpen? Mijn koffer moet nog naar beneden.” “Ik kom eraan”schreeuwt Peter van beneden. Ik hoor gebonk op de trap en even later staat Peter naast mij. Peter pakt mijn koffer en loopt naar de trap. “Dank je, stampvoetje.” “Wat”vraagt Peter die beneden staat. “Niks, laat maar”zeg ik lachend en loop naar beneden. De koffer van Peter en mijn koffer staan in het halletje en Peter zelf is in de woonkamer. Hij ligt languit op de bank en heeft zijn ogen gesloten. Ik sluip naar hem toe en spring op zijn buik. Peter geeft een zacht kreetje en ik val lachend op de grond. Peter gaat rechtop zitten en kijkt me aan. “Die ga je terug krijgen, prinses.” Ik sta snel op en ren door het huis heen. “Kom hier”zegt Peter, die achter me aan zit. Ik ren de badkamer in en doe de deur op slot. Peter trekt aan de deurklink maar de deur gaat niet open. “Aimee, doe open.” “Nee. Ik zit hier wel lekker.” “Please, kom eruit.” “Nee. Ik word wel vriendjes met het bad.” Ik hoor een zucht aan de andere kant van de badkamer en dan loopt Peter weg. Ik ga op het bad zitten en sluit mijn ogen. Over een paar uur ben ik weer in Nederland en moet ik Londen missen. Het is zo’n leuke stad. Ik zou hier echt willen wonen. Dan hoor ik gekraak achter me en sta op. Ik loop naar het raam toe en zie dan twee handen verschijnen op het raamkozijn. Ik schrik me rot en deins achteruit. Dan zie ik een hoofd verschijnen en geef een gil. Degene die omhoog klimt, schrikt van mij en valt naar beneden. Ik loop naar het raam doe en kijk naar beneden. Ik zie Peter in de bosjes liggen en begin te lachen. Waar was hij mee bezig? Ik haal snel de deur van het slot af en ren naar beneden. Peter ligt nog steeds in de bosjes en lacht. “Peter gaat het?” “Ja hoor. Jeetje, wat kan jij hard gillen zeg. Ik schrok er gewoon van.” “Waarom klom je naar boven?” “Ik wilde jou uit die badkamer hebben.” “En dan klim je maar naar boven. Echt jij spoort niet”zegt ik lachend en help Peter uit de bosjes te komen. “Dank je wel, Aim. Jij spoort ook niet.” “Dat klopt.” Ik geef Peter een duwtje en hij valt in het zwembad. Ik lach super hard en plas bijna in mijn broek van het lachen. Peter komt boven water en kijkt mij boos aan. “Bedankt.” “Alsjeblieft.” Peter klimt het zwembad uit en komt naar mij toegelopen. “Peter, ga weg. Ik wil niet nat worden.” “Dan heb je pech”zegt Peter en hij slaat zijn armen om me heen. Ik voel mijn kleren langzaam nat worden en sla mijn armen om Peter’s nek. “Voelt het lekker?” “Wat”vraag ik fronsend. “Nat zijn.” “Waar denk jij aan?” Peter kijkt me aan en volgens mij valt het kwartje. Hij laat me los en springt naar achter.“Nee niet zo! Ik bedoel dat je kleren nat zijn. Niet anders nat zijn.” “Ja ja, mannetje. Stiekem bedoel je dat wel.” Peter schudt zijn hoofd en draait zich om, om naar binnen te gaan. Ik spring op zijn rug en zo lopen we naar binnen.