021

Moet ik hier wel naar binne gaan? Dit hotel is enorm en ergens in een van de kamers zit dé Zayn Malik. En niet alleen de beroemde Zayn, maar ook Zain. Mijn jeugdliefde die altijd een plek in mijn hart zal hebben. Ik dacht aan Jordy. Hoe moet ik hem dit ooit gaan vertellen? Ik ben vreselijk bang voor zijn reactie. Ik ben bang dat hij vreselijk boos zal zijn, me zal uitschelden en zeggen dat ik hem teleurgesteld heb. Maar ik ben ook bang dat hij lacht, glimlacht. Dat hij zegt dat het oké is en dat hij me gelukkig wilt zien. Dat ik in zijn ogen zie dat zijn hart gebroken is maar hij toch zijn glimlach op zijn gezicht kan toveren. Ik wil niet tegen hem zeggen dat ik een 19 jarige jongen boven hem kies. Of dat ik huilend bij hem kom omdat Zayn míj hart heeft gebroken. Door vreselijke dingen te zeggen over 'mijn' brief. En Jordy het misschien wel voor me opneemt, of juist niet. Dat ze beide weglopen. En ik alleen ben. Alweer.

Ik staarde naar het hoge gebouw en het leek wel of ik, automatisch, vooruit kwam. Ik liep het hotel binnen en werd verblind door de gepoetste stenen, gouden lampen en de prachtige lichten. Iedereen liep in een net pak of in iets netjes. Sommige mensen keken me geschrokken aan, dat een meisje met deze simpele kleding, zomaar een prachtig hotel als dit binnenkomt. Waarschijnlijk verblijven andere beroemde mensen hier ook. Een vrouw greep mijn hand en trok me mee naar een bali. 'I think this is her, she probably never learned manners.' zuchtte ze. Geïrriteerd keek in haar groen/blauwe ogen die onder de (prachtige) make-up zaten. Haar haar zat mooi gevlecht over haar hoofd. Een mooi kroontje stak ervoor uit met duur uitziende steentjes. Ze had een lange, blauwe jurk aan met mooie, hoge hakken. Het enige probleem was haar geïrriteerde rotkop. Ja sorry hoor, ik wil gewoon even opzoek gaan naar een jongen.

De man achter de bali pakte me vast en alles leek heel snel te gaan, hij sleurde me mee langs allemaal kamers. De gangen veranderden van donker naar licht, en er leek geen einde aan te komen. Verschillende deuren met namen van bekenden kwamen voorbij maar na ze gelezen te hebben leek ik ze gewoon te vergeten. Alsof ik ze nooit gezien had. Alles ging draaien en ik kreeg meer het gevoel dat ik zweefde. Tot ik opeens stil stond en mijn ogen opende, die ik daarvoor blijkbaar, dicht had. Het felle licht prikte in mijn ogen. 'Yes, thanks.' hoorde ik een bekende stem zeggen. Ik raakte steeds meer gewend aan het licht en ik zag toen dat ik op een stoel zat en iemand mijn handen vasthield. Verward keek ik omhoog naar een jongen, knappe jongen. Zwart haar, lichtbruine ogen, slank en een ongeschoren gezicht. Ook wel bekend als Zayn.. 'Why Nina? Tell me why?' fluisterde hij. Ik zag dat hij zijn handen tot vuisten balde en zijn ogen kwaad dichtkneep. 'Zayn I...' Tijdens het uitspreken van mijn nog niet eens halve zin, zag ik zijn vuist steeds dichter bij komen. En in een noodgang kwam hij hard tegen mijn gezicht aan. Ik viel op de grond, maar toen mijn gezicht de grond raakte..

__________________________________________________
Een beetje actie hehehe..
Is het nog leuk? (:
Ik schrijf niet zoveel, I know.
MAAR BEDANKT DAT ALLE ABO'S BLIJVEN!
Thankyou voor de kudo's abo's reacties en bladwijzers.. Alles!
Loveuu xx