Fleur's ouders ...

Anneke:


Als de jongens de politie en de ambulance hebben gebeld lopen ik, Esther en Sharon gelijk naar Daan toe. 'Daan! Word wakker!' zegt Sharon en geeft hem een knuffel. De jongens komen eraan en pakken Daan op en leggen hem op de bank. 'Hé! Wat moeten we zo lang met die mannen doen?' vraagt Nils. 'Ik weet het niet. Maar we kunnen ze net zo als in een film vast binden met zijn drieën en blinddoeken en dan plakband op hun mond plakken en dan....' zegt Rein. 'Rein! Wat heb je toch ook weer een fantasie!' roept Esther en we beginnen te lachen. Als de bel gaat lopen ik en Rein naar de deur. 'Hallo, jullie hadden gebeld voor 3 mannen die in hadden gebroken?' vraagt een van de mannen. 'Hallo, ja, ze liggen in de keuken. We hebben ze daar maar laten liggen want we wisten niet wat we met ze moesten' zegt Rein en ik loop alweer naar de woonkamer toe. 'Jongens de politie is er!' 'Oke! Maar waar blijft die ambulance voor Daan? Anders breng ik hem er lopend heen!' roept Sharon en ik en Esther lopen naar haar toe om te troosten. 'Het komt wel goed Sharon. Maar hoelang kun je ongeveer bewusteloos zijn?' vraagt Esther en geeft haar een knuffel. 'Hier! Uuhm... geen idee. Soms heel lang soms heel kort' zegt Nils en loopt naar Fleur toe die heel rustig op de bank zit.

Nils:

De hele avond is Fleur heel stil en ze ziet bleek. Even later gaat ze op de bank liggen en begint zachtjes te snikken. 'Hé, ik ga even naar Fleur toe. Ik denk dat er iets is' zeg ik tegen Ales die achter de computer zit. Als Ales geknikt heeft loop ik ongemerkt naar Fleur toe. Als ik voor haar op de grond ge zitten, me hand op haar schouder leg. Schrikt ze heel erg en zit ze te bibberen. 'Lieverd, wat is er?' vraag ik en haal haar heel voorzichtig overeind. 'Oke, vertel nu maar wat er is' zeg ik rustig tegen haar. 'Oke, maar beloof je dat je niet zal gaan schrikken?' 'Oke dat beloof ik!' antwoord ik en geef haar nog een knuffel. 'Nou, mijn ouders gaan schijden, mijn vader is al weg van huis. Ik mocht niet meer terug komen van mijn moeder. En toen heb ik haar geslagen. Mijn zussen en broers wonen voorlopig bij vrienden' zegt ze en begint nog harder te huilen. 'Awwh, meisje toch! Dan kom jij voorlopig bij mij wonen! Kom dan gaan we nu je spullen halen!' zeg ik en sta al op. 'Nee, dat hoeft niet. Alles ligt op school. Dat heb ik vanmorgen af geleverd' 'Oke! Dan gaan we NU naar school!' zeg ik en we fietsen even later naar school toe.