HvP - 2

Roeland schoof het dossier opzij. Hij had het al twee maal doorgelezen en niets zinvol gevonden. Hij kon nu enkel nog wachten op de resultaten van het labo. Nu hij toch niets te doen had, kon hij beter het nuttige aan het aangename koppelen. Hij haalde zijn boek uit zijn tas. Xanthin keek op.
“De heks van Paina? Is dat niet dat nieuwe boek, waar zoveel om te doen is de laatste tijd?” Roeland knikte, terwijl hij al halvelings aan het lezen was.

“Waar zijn we aan begonnen?”, de tranen liepen Sofie over de wangen. “Eerst Yentel en nu Ury. Die verdomde heks is te sterk voor ons.”
“We moeten doorgaan,” vond Vince, “dat zijn we hen verplicht, en aan al die anderen die ze te pakken kreeg.”
“Maar hoe dan, wat kunnen we nog doen?”, vroeg Tobias.
“Dat weet ik niet,” zuchtte Vince, “maar als we opgeven zijn we zeker verloren.”

Pablo kwam naar hen toe.
“Als jij komt met dossiers in je handen dan betekent dat overwerk…” zuchtte Xanthin half serieus half lachend. Pablo haalde zijn schouders op. Hij kon het moeilijk ontkennen.
“Ik heb iets verontrustends gevonden,” hij legde de dossiers op tafel, “Het ene gaat over een verdwijning van een vrouw. Haar lijk is net teruggevonden in een kanaal. Uit de autopsie blijkt dat ze gevochten heeft vlak voor ze stierf. Het is dus waarschijnlijk moord. Het andere gaat over een man die levend verbrand is, nadat hij in slaap was gevallen naast de haard.” Hij haalde twee foto’s tevoorschijn. “De zaken komen niet uit deze buurt, maar zien jullie iets vreemds?” Roeland en Xanthin bogen zich over de foto’s. Roeland kon niets ontdekken, maar er moest iets zijn, anders had Pablo het niet gevraagd.