If you believe - 44

Zayn POV

Ik kijk hem hoopvol aan. "Ik dacht eraan om hen mee te nemen. Gewoon mee met ons. Anders gaat het niet lukken tussen ons vrees ik. En school zal niet verwaarloosd worden. We zorgen er gewoon voor dat ze les krijgen op de bus. Dat ze voor een persoon testen moeten afleggen. Precies school, maar dan gewoon onderweg. Moet toch lukken?" Liam kijkt me serieus aan. Ik had tenminste nog gehoopt op een kleine glimlach. Maar zelfs dat krijg ik niet. Gewoon een doodserieuze Liam. Er valt een kleine stilte. Hij weet niet wat te zeggen en ik wacht op een reactie. Moeizaam begint hij te praten. "Denk je niet dat dat iets te dromerig is? Het is wel een goed idee, maar die meisjes zijn nog niet eens 18. Het zal niet makkelijk zijn. Niet alleen voor hen, maar ook voor ons. Plots meer mensen om rekening mee te houden. Ze zullen ook aandacht nodig hebben. We moeten promoten en optreden. En terwijl zit je liefje bij je. Het klinkt allemaal wel goed en je hebt er goed over nagedacht. Maar.." "Maar niet goed genoeg", vul ik hem aan. Hij knikt bezorgd. "Ik wil je niet ontmoedigen. Maar ik wil maar zeggen, wat als het fout loopt? Het zal het er zeker niet makkelijker op maken." Ik knik teleurgesteld. Zo had ik er helemaal nog niet over nagedacht. Het leek zo een goed plan. Touren, je meisje bij je hebben, je beste vrienden zijn rond je... Ik kijk Liam kort aan en kijk dan weer naar mijn schoenen. Wat moeten we dan doen? Hoe moeten we dit dan oplossen? Ik kan haar echt niet zomaar laten gaan. Ze is speciaal voor me. En ik ben zeker dat Niall er ook zo over denkt. Maar hoe dan? Het lijkt alsof Liam mijn gedachten kan lezen. Want plots uit het niets antwoordt hij op mijn vraag. "We kunnen hen laten overvliegen tijdens onze vrije dagen?" Ik kijk hem aan. Dat zou wel iets kunnen zijn. Moeten we niet de hele tijd zonder hen zitten. "Maar echt veel vrije dagen hebben we niet. En elk weekend overvliegen is ook niet echt iets comfortabel. En een tour afzeggen kunnen we nu ook niet echt doen he." Hij knikt en denkt verder na. Waarom moest dit nu ook weer gebeuren? "En wat dacht je dan dat ze in elke maand een weekje langskomen? Een weekje hier les krijgen moet kunnen. En een weekje 2 personen extra hier hebben, moet ook haalbaar zijn denk ik." Liam is goed. Nee, goed is te klein gezegd, fantastisch. Een glimlach komt op mijn gezicht terecht. "Dat is een goed idee! Ik ga meteen met haar school bellen en vragen of het oké is voor hen." "Loop niet te snel van stapel. Vraag eerst aan de meisjes of het oké is voor hen. Zij moeten steeds naar ons komen dan hé." Ik glimlach eens. Dit moet ik onmiddellijk gaan vertellen aan Nel. Ik laat nog een dank je vallen voor ik buiten vlieg. Ik ga terug naar onze kamer. Daar zit Nel ondertussen rustig onderuit gezakt voor de computer. Ik ga rustig naast haar gaan zitten. Mijn kin plaats ik op haar schouder zodat ik mee naar haar scherm kan kijken. "Wat zou je ervan vinden om iedere maand over te vliegen naar ons?" Een zucht verlaat haar mond.

Nieuw stukje, anders hadden we een dode Annelies door de nieuwsgierigheid en dat willen we inderdaad niet!