A ranger/traitor 96

Miko wist niet wat hem uit zijn slaap gehaald had, maar er was iets mis. Gespannen lag hij te luisteren. Hij herinnerde zich nog net op tijd de lessen waarin Will hem verteld had, dat hij als hij wakker werd, met hetzelfde ritme moest blijven ademhalen als een slapende. Zo had hij altijd het element van de verassing aan zijn zijde. Het duurde niet lang of hij hoorde een geluid dat niet in de nacht thuishoorde. Er sloop iemand door hun kamp! Voorzichtig gluurde hij door zijn wimpers. In zijn kleine eenpersoonstentje, was er niets te zien. Alles was goed afgesloten, dus wie er ook door hun kamp liep, voor hem was Miko zo goed als onzichtbaar. Op zijn ademhaling lettend kroop Miko een stukje dichter naar de rand van zijn tent toe. Zo kon hij onder de tent flap door misschien een glimp opvangen van de indringer. Algauw zag hij iemand bewegen. Het was Halldor maar… Miko liet opgelucht zijn adem ontsnappen. Als je leerde voor grijze jager, leerde je blijkbaar ook om achterdochtig te zijn. Op dat moment keek Halldor om zich heen en even zag Miko heel duidelijk zijn gezicht in het maanlicht. Hij was bang. Bang en op zijn hoede. Hier klopte iets niet… Halldor kwam weer in bewegingen. Hij zette iedere voet zorgvuldig neer om zo weinig mogelijk geluid te maken. Miko trok zijn riem met dubbele schede naar zich toe. Hij kon hem moeilijk aandoen, terwijl hij plat op zijn buik lag dus nam hij beide messen eruit. Halldor liep naar de paarden toe. Ze waren ondertussen aan hem gewend en ze sloegen geen alarm.