~Amy Green~

De volgende morgen liep ik al naar school. Ik was de hele tijd aan het verhaal van Harry aan het denken. Het was zo aangrijpend. Nu snap ik ook waarom hij zo deed. Maar van T.Y. zou ik nog niet vanaf zijn. Hij zei dat het nog maar het begin was. Ik stond op de speelplaats. Ik keek heel raar toen Harry er nog niet was. Ik haalde mijn schouders op en liep naar mijn lokker. Ik pakte mijn boeken van muziek. Ik hield van dat vak. Ik liep naar binnen. 'Goedemorgen Amy.' Zei de leerkracht. Ik lachte. 'Wat hebben ze met jou gedaan?' Vroeg ze geschokt. Ik haalde mijn schouders op. 'Als er iets is, kun je naar mij komen eh.' Zei hij. Ik knikte. Iedereen begon al in het lokaal te stromen. -tring- het begin van het lesuur. De leerkracht was zijn uitleg aan het doen. Ik hoorde iemand op de deur kloppen maar gaf er niet veel aandacht aan. 'Amy?' Vroeg een stem te dicht naar mijn zin. Ik keek op en zag Harry staan. Ik gaf hem een klein lachje. Hij ging naast mij zitten. 'Alles goed?' Vroeg hij zacht. Ik knikte. Hij gaf me ook een klein lachje. Wat had hij. Gisteren gaf ik hem dan wel een knuffel maar dat was om hem te troosten. Ik schudde de gedachte van mij af. De les was gedaan en ik liep naar de speelplaats. Subiet hadden we nog wiskunde en nog 2 uur geschiedenis en dan hadden we gedaan. Ik ging op de bank zitten en Harry kwam naast me zitten. Ik keek hem verbaasd aan. 'Mag ik hier zitten?' Vroeg hij twijfelend. Ik haalde mijn schouders op. Harry was wat tegen mij aan het praten en toen kwam T.Y. ik keek hem bang aan. 'Hallo trut.' Zei hij lachend. Ik draaide met mijn ogen. 'Weet je nog 1 week eh.' Zei hij. Ik keek hem raar aan. 'Het is jou fout dat je broer dood is.' Zei hij. Tranen sprongen in mijn ogen. Waar haalde hij het om mijn broer hier bij te halen. Ik snikte, en liep weg. Uit de school weg van alles en iedereen. Ik ging tegen een boom zitten en liet de tranen de vrije loop. Toen ik eindelijk gekalmeerd was. Ik hoorde iemand op een gitaar spelen. Ik veegde mijn tranen weg en volgde het geluid. Ik keek en zag Niall zitten. Ik ging naast hem in het gras zitten. Hij had het niet door want hij had zijn ogen toe. Toen hij klaar was klapte ik in mijn handen. Hij deed geschrokken zijn ogen open. Maar al snel stond er een glimlach op zijn gezicht. 'Heb je geen school?' Vroeg hij. Ik knikte. 'Wat doe je hier dan?' Ik haalde mijn schouders op. Er ging terug een traan langs mijn wang aan de herinnering van T.Y. 'Niet huilen.' Zei Niall en gaf me een knuffel. 'Amy!' Hoorde ik iemand roepen. Maar Niall liet me niet los. 'Amy hier ben je.' Ik keek op en zag Harry uitputtend naast mij staan. En toen begon het kruisverhoor.