The Parade

Voor ons reden de tributen uit District 2 naar binnen. En toen waren waren wij, ik dacht aan mijn oma en mijn zus en de tranen sprongen in mijn ogen.
Maar ik hield me sterk en zag dat mijn pak oplichtte het scheen een tv te zijn.
Ik zag mezelf op mij dus wat de mensen thuis zagen zag je nog eens dubbel op mijn lichaam.
Wat mooi, het karretje parkeerde voor een groot podium waar president Snow zijn speech hield.
"Wat een mooi gezicht weer 24 tributen die zullen vechten.
Het is een grote eer om je district te vertegenwoordigen en heel je familie is trots op je.
Neem een diepe adem en snuif de lucht op die hier in het capitool hangt.
Ik wens jullie veel succes tijdens de traningsdagen".

We reden met onze wagen naar achter en stapten uit.
"Wat goed gedaan jullie waren geweldig" riep Theresa.
"Ik zag er belachlijk uit ik voelde me net een tv antenne met die stokken in mijn hoofd.
Hoe kunnen we hier in godsnaam sponsors mee krijgen".
"Pas even op je woorden dametje je mag ons wel even wat meer dankbaar zijn voor wat we voor je doen".
"JULLIE MAKEN MIJ BELACHELIJK".
"Evelyn rustig kom we gaan even wat eten" zei ik en ik naam haar mee.

"Evelyn gedraag je een beetje je zag er niet raar uit je was prachtig oke.
En wat maakt jou dat uit je wint toch die spelen oke morgen beginnen de traningen doe gewoon je ding en laat zien je dat je wat in je hebt".
"Dankje Xavier dat ga ik doen".
Evelyn gaf me snel een kus op me wang.
En met dat besloot ik te gaan slapen.