08 Catherina Platt

'Je dacht dat je van me af was is het niet?' Vroeg ik, ik stond met me voet op zijn borst.
'Wat moet je van me?' Siste hij.
'Alleen je naam en waarom je mij en me zusje dit hebt aangedaan.'
'Ik zeg niks.'
Ik boog voor over en pakte zijn kin vast. 'Luister gast je zegt wat of anders ga ik me gave gebruiken en geloof me dat wil je niet, dus zeg op wie ben je en waarom heb je me dit aangedaan?'
'Ik zeg niks.'
'Ik waarschuw je.'
'Waarvoor je gave is helemaal niks waard tegen mij het eigenste wat je kunt doen is mensen manipuleren en geloof me dat werkt niet bij mij.' Opeens had hij mij tegen een boom aangedrukt en ik worstelde om vrij te komen. 'Aha nee, nee, ik laat je gaan als je mij met rust laat.'
'Nooit, niet tot ik de waarheid heb.'
'Kun je lang wachten.' Hij duwde steviger tegen de boom aan. 'Je komt het nooit te weten.'
'Dan kom je ook nooit van me af.' Hij keek me even aan en ik hem.
'Jammer dan.' Zei hij opeens,
'Hè? Je bent blij als je niet van me af bent?' Ik klonk verward.
'Ach ja.' Opeens drukte hij zijn lippen even op de mijne en rende toen weg.
'Fuck.' Mompelde ik en zakte tegen de boom aan.