Eighty-Six

*Zoey Miller

Harry ging op de ligstoel naast het meer liggen en schoof zo ver mogelijk naar links. Hij klopte met zijn hand naast hem en ik ging grijnzend naar hem toe en paste net naast hem op de stoel. Het was een vrij warme en heldere nacht, je kon de sterren goed zien en een enkel wolkje dreef voorbij de sikkelvormige maan. Harry sloeg zijn arm om me heen en trok me wat dichter bij hem. Een tijdje lagen we daar zo. Ik sloeg mijn blik omhoog.
'Dus... wanneer gaat de meteorietenregen beginnen?' vroeg ik. 'Elk moment nu.' verklaarde hij nadat hij op zijn horloge had gekeken.
'Ik wil me graag verontschuldigen voor mijn fans.' begon hij opeens. 'Waarom zou jij je moeten verontschuldigen voor de dingen die zij zeggen?'
'Ze zijn mijn fans, ik voel me zo'n beetje verantwoordelijk voor hen-' 'Dat ben je niet.' '-en het is ook mijn schuld dat ze zo'n dingen zeggen.'
'Het ligt helemaal niet aan jou, wat kan jij er nu aan doen?' verdedigde ik hem. 'Wel, je bent het nichtje van Liam en je hebt al een vriendje, ik had nooit iets met je moeten beginnen in de eerste plaats. Ik wist dat het ingewikkeld zou worden en toch deed ik het.'
'Dus je hebt er spijt van dat je iets met mij begonnen bent?' vroeg ik, terwijl ik niet veel moeite deed om de ontgoocheling in mijn stem te verbergen.
'Nee, nee, zo bedoelde ik het niet.' verbeterde hij zichzelf snel. 'Ik bedoel gewoon dat ik beter had moeten weten omdat ik je nu alleen maar problemen bezorg.'
Ik drukte een kus op zijn mondhoek. 'Niet alleen maar problemen, je bezorgt me ook heel wat vlinders in mijn buik en plezier.' Ik kon een glimlach onderscheiden in de donker.
'Jij mij ook.' zei hij lief. We zwegen even allebei en genoten van elkaars lichaamswarmte.
'Liam en Trevor zijn trouwens het minste van onze problemen wanneer Louis erachter komt dat ik zijn Hazza heb verleid...' Harry lachte.
'Oh, dus jij hebt mij verleid?' 'Je dacht toch niet dat jij mij had versierd?' grijnsde ik uitdagend.
'Ik weet niet, ik herinner me nog wel een bepaald terrasje waar ik je zwakke knieën bezorgde door mijn favoriete versiertruc te demonstreren.' zei hij.
'En ik herinner me nog hoe ik jou zwakke knieën bezorgde toen we diezelfde dag zwommen in het meer en ik door je haar streelde.'
'Dat kan ik niet ontkennen.' antwoordde hij dromerig. Een van zijn uitstekende krulletjes danste vrolijk op en neer terwijl hij praatte en ik nam het vast tussen wijs- en middenvinger. 'Je haar is de hemel op aarde.' zei ik terwijl ik met de lok bleef spelen.
'Dat hoor ik vaker.' grijnsde Harry trots. Nog steeds het plukje haar strelend voelde ik hoe hij met een van zijn handen wild mijn haar in de war deed. Ik giechelde. Hiervoor mochten ze me altijd midden in de nacht uit mijn bed komen halen.

Sorry voor de korte stukjes, maar qua inhoud zit het wel goed, hé?