|| 12

We waren binnengekomen in een achterkamertje, er was een tafel neergezet en voor ons hingen twee rode lakens met figuren erop. Er leek niemand aanwezig. Langs de lakens heen kon ik nog net een toonbank zien met verschillende drankjes erop. Dat deed me beseffen dat we waarschijnlijk in een bar waren om de voorraad melk aan te vullen. Terwijl ik rondkeek waren we naar de hoek van de kamer gelopen, waar we de ton lieten zakken. Toen Jake weer richting de deur liep bleef ik staan.
Ik wilde voet bij stuk houden om hem deze alleen te laten doen, maar zijn blik en mijn persoonlijkheid haalden mij toch over te helpen. Zeker toen June aanbood de deur open te houden.

Toen we klaar waren kwam een vrouw langs de gordijnen heen naar ons toegelopen. Wat me als eerste opviel was haar rode haar wat in een staart zat gebonden, waarbij twee plukjes over haar oren gedrapeerd waren. Ook had ze een grote laag make-up op. Ze was gekleed in een geel topje met een zwart jasje, met een zwarte rok en een groot versierd schort. Ze leek me wel aardig, maar dat vond ik vooral doordat ze glimlachte. ‘Ik had de melk al verwacht, alleen een ouder iemand erbij,’ zei ze, waarmee ze waarschijnlijk mijn vader bedoelde. ‘Euhm een ongelukje, dus wij doen het in zijn plaats.’ Legde ik kort uit en ze knikte als teken dat dat genoeg was. ‘ Nou ik kan jullie wel een drankje aanbieden voor de moeite, van het huis,
’ We knikten alledrie instemmend. We volgden haar richting de ruimte achter de gordijnen, die ik nu eindelijk wat beter kon zien. Op de vloer lag een rood kleed en er stonden enkele tafeltjes. De toonbank zat half in de muur gebouwd en er hingen allerlei plankjes met flessen op, ook was er een opening naar een andere kamer. Voor de toonbank stonden nog een aantal rode stoelen voor de gasten die er comfortabel uitzagen.
Het was er niet druk, integendeel. Er was maar één andere persoon aanwezig. Ik hoefde niet goed te kijken om te zien dat het de postman was. Hij zat in de hoek van de kamer en keek besluiteloos op een menukaart.
Een rare kerel, dat wist ik ondertussen al wel.
Ik ging aan de toonbank zitten en June ging als verwacht naast me zitten.
Ze leek helemaal in haar nopjes en had waarschijnlijk zin om meer te zien. Jake plofte naast me neer en gaf me een por in mijn zij. ‘Kijk maar uit met wat je drinkt, straks loop je tegen meer dan een deur aan.’ Hij gebaarde met zijn hand naar de schouder, en keek me zelfvoldaan aan . Ik knikte chagrijnig omdat ik het alweer bijna vergeten was en stak mijn tong uit. Jake was echt een geweldige broer, lief, zorgzaam en een harde werker. Maar één van zijn slechte eigenschappen was echt zijn flauwe humor. En ik was zeker niet de enige die daarover te spreken was.
Maar buiten dat ik me soms mateloos aan hem irriteerde, wat dacht ik gewoon een broer en zus ding was. Vond ik het nog steeds vreselijk om hem te moeten missen. De vrouw zette drie glazen voor ons neer. ‘En ik ben trouwens Telma.’ Zei ze en ze knipoogde naar ons. ‘Ik ben June, en dit is Eleanor en dat is…’ Jake onderbrak haar zin. ‘En mij kent ze al.’ June fronste haar wenkbrauwen en ik haalde mijn schouders op. Ik keek op het glas voor ik een slok nam en zag ´Telma´s bar´ erop gegraveerd staan. Zo te zien was de bar naar de eigenares vernoemd.
Jake tikte op mijn schouder. ‘Jullie kunnen anders wel een beetje rondkijken in de stad, ik bedoel we zijn toch klaar.’