*...TH...* My life in this horrible house! ^32^

Bill pov.

Ik twijfel of ik Esther moet bellen. Het is woensdagavond en ik verveel me werkelijk dood. Tom is naar een of andere meid toe. Gewoon een vriendin, zei hij. Waarschijnlijk een vriendin voor een pleziertje.
Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en speel er wat mee. Dan besluit ik toch haar maar op te bellen. Ik zoek haar nummer op en druk op het groene hoorntje. Een aantal keer gaat hij over. Totdat ik een bekende stem hoor. “Hé Bill.”
“Hé Es. Heb je wat te doen? Ik verveel me dood hier zo.”
“Nee, is goed hoor. Waar zullen we af spreken?”
“Maakt mij niet zoveel uit. Kies jij maar. Wat voor jou het makkelijkst is. Ik kom makkelijk Hamburg uit dan jij erin.”
Even is het stil aan de andere kant van de lijn. “Weet je nog dat park net voordat je naar de snelweg rijdt?” vraagt ze me.
“Ja, die weet ik nog wel te vinden.”
“Oké, daar afspreken?”
“Ja. Ik zie je zo.” Zeg ik en hang dan op. Ik pak mijn spullen bij elkaar en gooi het in een tas. Daarna gris ik mijn autosleutels van mijn auto uit het bakje, terwijl ik mijn jas aan trek. Ik loop naar buiten, naar mijn auto. Ik stap in en rijd naar het parkje toe waar we hebben afgesproken.