Know 45

Ik schiet wakker en voel de tranen nog steeds over mijn wangen lopen. Was het wel een goede beslissing om het Liam te vertellen? Wat als hij het doorvertelt? En dan hetzelfde gebeurd als in mijn droom? Dat wil ik niet! Ik merk dat mijn ademhaling erg gejaagd is en ik probeer hem onder controle te krijgen. Opeens gaat de deur open en komt Liam binnen. Hij gaat op mijn bed zitten. ‘Gaat het?’ vraagt hij zachtjes. ‘Ik hoorde je huilen’ zegt hij. Dat betekent dat hij dus ook niet sliep. Schiet door mijn hoofd maar ik besteed er verder geen aandacht aan. ‘Ik droomde…’ snik ik. ‘Iedereen lachte me uit. Omdat ik homo was en…’ ik begin harder te huilen. Liam wrijft geruststellend over mijn rug en het werkt want het snikken wordt langzaam minder. ‘Dat gebeurt niet’ zegt hij op kalme toon. Het werkt. Ik ben meteen minder bang. Ik ga rechtop zitten en kijk Liam dankbaar aan. ‘Dank je’ zeg ik zachtjes en ik geef hem een knuffel. ‘Het is de waarheid’ zegt hij. ‘Ik hoop het. Ik hoop het echt’ fluister ik. Liam huivert even en ik trek mijn dekens een stuk op zodat hij er bij kan. Met een glimlach komt hij naast me liggen en zo vallen we beide in slaap.