Know 44

‘Het gaat me er niet om dat je homo bent… ik had het gewoon niet verwacht’ zegt Liam dan eerlijk. ‘Maar waarom vertel je het je moeder niet?’ vraagt hij. ‘Ik…ik durf niet…’ zegt ik zachtjes. ‘Ik ben bang dat…’ maar meer kan ik niet uitbrengen. Liam wrijft geruststellend over mijn rug. Eerst was ik degene die troostte en nu Liam. ‘Ze blijft je moeder en jij blijft haar zoon’ probeert Liam me gerust te stellen. ‘Ik weet het maar… Ik kan het niet’ zeg ik uiteindelijk. ‘Ik heb het nog nooit hardop gezegd. Zoals ik al zei ben jij de eerst die het weet’ zeg ik maar ik weet niet wat ik er nou precies mee wil bereiken. Liam lijkt het toch te begrijpen en knuffelt me nog even. ‘Ik ben blij dat je het me hebt durven vertellen’ zegt hij gemeend. Ik kijk hem glimlachend aan. ‘Bedankt dat je me niet veroordeeld’ zeg ik zachtjes en ik sta op en loop naar mijn kamer. Ik laat me op mijn bed zakken en val in slaap.

Ik zit in een hoekje iedereen om me heen lacht en scheld me uit voor homo. Ik zie flyers hangen. ‘Vertrouw hem niet. Vieze homo’ mijn hart breekt in duizend stukjes als ik ook Harry ertussen zie staan. Zijn ogen staan vol afschuw. Liam staat naast hem en lacht me net zo hard uit. Ik voel me steeds kleiner worden. Ik begin te huilen en dan wordt al het gelach alleen maar erger. ‘Huilebalk’ vang ik ergens op. Ik voel me ellendig en wil opstaan maar meteen wordt ik weer terug op de grond geduwd. Op dat moment gaat er een bel en loop iedereen over me heen naar de les.