Hoofdstuk 26

Gister was geweldig. Na het concert van Bruno Mars, hebben Peter en ik nog iets gegeten in de stad. Het was zo gezellig. Het lijkt net alsof we elkaar al jaren kennen terwijl we elkaar pas vijf dagen kennen. Vandaag ben ik weer alleen omdat Peter weer een concert moet regelen. Hij moet dit nog doen voordat we naar Nederland gaan want als we daar zijn, gaat hij helemaal niet werken, heeft hij mij verteld. Nog twee dagen en dan ga ik weer naar huis. Gelukkig hoef ik niet alleen in het vliegtuig te zitten, want anders zou ik me echt vervelen. Lekker weer naar huis. Weer terug naar Ilja, Gwen, Mike en Bruno. Wat heb ik hun gemist zeg. Één ding dat wel minder is, is dat ik Charlie waarschijnlijk niet meer zou zien of heel weinig. Charlie. Precies als ik aan hem denk gaat mijn mobiel af.

Charlie:
Wat ga je doen vandaag?
Aimee;
Niks, waarom?
Charlie:
Kan jij de deur open doen?
Aimee:
Waarom?
Charlie:
Omdat ik daar sta.

Ik sta op en loop naar de deur toe. Ik open de deur en zie Charlie staan. “Wat doe jij hier?” “Jou ophalen.” “Mij ophalen? Waar gaan we naartoe?” “Ik wil je iets laten zien.” “Mij?” “Nee de kerstman. Natuurlijk bedoel ik jou, gekkie. Kom op, trek je schoenen aan dan kunnen we gelijk gaan.” “Oké.” Ik trek snel mijn schoenen en mijn jas aan. Ik doe mijn mobiel in mijn zak en pak nog snel de huissleutel. “Ik heb alles. We kunnen gaan.” Ik trek de deur achter me dicht en loop dan naar Charlie’s auto. Charlie zit al in de auto. Ik stap in en Charlie start de auto.