Coma

Even bleef hij voor me staan en ik werd als maar banger. Opeens gaf hij mij een harde stamp met zijn knie op mijn buik. Ik zakte langzaam naar de grond en hij trapte met zijn voet nog eens hard op mijn buik. Ik begon te wenen en zag dat ik aan het bloeden was. De man bleef me aan kijken. Opeens stond Louis achter de man en sloeg met iets hard op zijn hoofd waardoor hij naast me op de grond viel.
'Liefje.' zei ik wenend.
'Ze komen, ik heb de ambulance gebeld, de politie en Harry is hier al bij Noa.' zei hij.
'Liefje.' zei ik nog eens en toonde hem mijn hand dat vol hing met bloed.
'Shit.' zei hij en kwam naast me zitten.
'Blijf kalm er is hulp onderweg liefje.' zei Lou en ik zag dat hij ook begon te wenen.
Ik werd als maar zwakker en de ambulance was er net. Ik werd op de brancard gelegd en in de woonkamer zat Harry met Noa op zijn schoot.
'Mama.' zei ze.
Ik wou iets zeggen maar het lukte niet.
In het ziekenhuis werd ik op een ander bed gelegd en keek naar Louis.
'Tel rustig tot 10.' zei de dokter en plaatste een maskertje op mijn mond.
'Ik heb slecht nieuws meneer, je zal moeten kiezen.' zei iemand en dat was het enigste dat ik nog hoorde of zag voor alles zwart werd.

~Louis

'Wat bedoel je?' vroeg ik verward.
'Je vrouw of je kind.' zei de dokter.
'Dat...dat....' zei ik verdrietig en ging tegen de muur staan.
'Haar hartslag vertraagt dokter. We moeten iets doen.' zei de verpleegster.
De dokter keek naar me.
'We redden ze allebei.' zei hij en begon aan een keizersnede.
Vanaf de muur bleef ik toekijken. Tot de dokter naar me kwam met de baby in zijn armen.
'Een super gezonde jongen, hoe ga je hem noemen?' vroeg hij.
'Tommy... Tommy Tomlinson.' zei ik en nam Tommy over van de dokter.
Ik zag de beelden voor me waar ik en Jess zaten te lachen over de verschillende jongensnamen en dan toch uiteindelijk samen voor Tommy kozen.
'Proficiat.' zei de dokter.
'En mijn vrouw?' vroeg ik.
'Die ligt in coma.' zei hij.
'Heeft ze pijn?' vroeg ik
'Komt u even mee.' zei de dokter en nam Tommy over en gaf hem aan een verpleegster. Ik volgde de dokter naar zijn kantoor.
'Pijn heeft ze niet want ze krijgt voldoende medicatie.' zei hij.
'Hoeveel kans heeft ze?' vroeg ik.
'Nog redelijk veel, we waren op tijd en hebben snel gehandeld.' zei hij.
'Hoeveel?' vroeg ik opnieuw.
'60 procent.' zei hij.
'Mag ik erbij?' vroeg ik.
'Tuurlijk.' zei de dokter.
Ik ging de kamer binnen en Tommy lag in zijn bedje naast het bed van Jess. Ik nam Tommy uit zijn bedje en zette me in de zetel. Ik keek recht in zijn kleine, mooie en blauwe oogjes en het was alsof ze iets wouden vertellen.
'Alles komt goed.' las ik in zijn oogjes.